H δόκιμη μοναχή Βιριδιάνα, κατ' επιθυμίαν της ηγουμένης, έρχεται να επισκεφθεί τον θείο της, έναν χήρο ιδαλγό. Θαμπωμένος από την ομορφιά της ανιψιάς του, η οποία του θυμίζει τη γυναίκα του, ο δον Χάιμε προσπαθεί μάταια να την πείσει να μείνει κοντά του. Πριν επιστρέψει όμως στη μονή της δίνει υπνωτικό, αλλά τελικά αντί να την κάνει δική του, αυτοκτονεί. Την περιουσία του την αφήνει στη Βιριδιάνα και στο γιο του Χορχέ. Εγκαθίστανται και οι δύο στο κτήμα, αλλά η συγκατοίκησή τους θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις...

Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ Κανών.

Η ταινία, παρότι με χρήματα από το Μεξικό, ήταν η επιστροφή του δημιουργού στην Ισπανία μετά από την αυτοεξορία του στον εμφύλιο, αλλά συνοδεύτηκε από την απαγόρευση της προβολής στην χώρα του (που κράτησε μέχρι και τον θάνατο του δικτάτορα Φράνκο) και την αυστηρή αποκήρυξη από το Βατικανό. Οι αντιδράσεις, παρά ταύτα, ξεκίνησαν μετά τη βράβευση στις Κάνες, στις οποίες την ταινία έστειλαν οι ίδιες οι ισπανικές αρχές.

Το αρχικό φινάλε είχε αλλάξει μετά από απαίτηση της επιτροπής λογοκρισίας της Ισπανίας. Εκεί η Βιριδιάνα χτυπούσε την πόρτα του ξαδέλφου της, έμπαινε μέσα, και η πόρτα έκλεινε πίσω της.

Για την κλασική σκηνή του Μυστικού Δείπνου, οι ηθοποιοί που έπαιζαν τους επαίτες δεν αρκούσαν, και επιστρατεύτηκαν τρία μέλη του συνεργείου.

Σε ψηφοφορία του 2016 ανάμεσα σε 350 ισπανούς εμπειρογνώμονες του χώρου, η ταινία ψηφίστηκε ως η σπουδαιότερη ισπανική όλων των εποχών με 227 ψήφους. Το ίδιο αποτέλεσμα είχε και ψηφοφορία του 1996.