Ένα περιθωριοποιημένο κορίτσι ζει μαζί με τη φανατικά θρησκευόμενη μητέρα του, ενώ έχει ήδη ανακαλύψει ότι διαθέτει τηλεκινητικές ικανότητες. Όταν οι συμμαθητές της θα αρχίσουν να τη φοβερίζουν και να καταστρώνουν χοντροκομμένες φάρσες σε βάρος της, η Carrie θα φτάσει στα όρια της και θα εκδικηθεί τους πάντες την ημέρα του χορού του σχολείου.

Μετά την εμβληματική ταινία του 1976 σε σκηνοθεσία του Brian De Palma, το Carrie - το παρθενικό, περίφημο μυθιστόρημα του δεξιοτέχνη του τρόμου Stephen King -επιστρέφει στη μεγάλη υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της ταλαντούχας Kimberly Pierce (Boys Don’t Cry). Πρόκειται για μια νέα προσέγγιση του βιβλίου από την πένα του Roberto Aguirre- Sacasa (Glee, Big Love, Spider-Man: Turn Off the Dark μιούζικαλ) που σκοπεύει να καταδυθεί στην ψυχική άβυσσο των χαρακτήρων, αναθέτοντας τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην εκπληκτική Julian Moore και την ανερχόμενη Chloe Grace Moretz (Hugo, Dark Shadows).


Μια φορά και έναν καιρό...

Η ιστορία της Carrie μάς γυρνάει πίσω στο χρόνο. Ήταν Απρίλιος του 1974, όταν ξεκίνησε η λαμπρή καριέρα του Stephen King με την έκδοση του πρώτου μυθιστορήματός του, το Carrie. Διηγείται την τρομακτική ιστορία μια απροσάρμοστης μαθήτριας του λυκείου, της Carrie White που ανακαλύπτει σιγά σιγά ότι έχει τηλεκινητικές ικανότητες. Πιεσμένη από τη δεσποτική και αυταρχική μητέρα της, αλλά και από τους συμμαθητές της, θα κορυφώσει την οργή της στον καθιερωμένο σχολικό χορό στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Εξαιτίας των συγγραφικών ικανοτήτων του Stephen King, το όνομα Carrie έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό και είναι συνυφασμένο με επώδυνες καταστάσεις, δημόσιο εξευτελισμό και μια εκδίκηση βουτηγμένη στο αίμα. Αλλά πίσω από όλα αυτά, κρύβεται η συμπαθητική διάθεση του King σχετικά με εφήβους κοινωνικά απομονωμένους που βρίσκονται στο περιθώριο. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από δύο συμμαθήτριες του King, δύο υπαρκτά πρόσωπα. Μιας μοναχικής κοπέλας που είχε εξοστρακιστεί από τους συμμαθητές της, εξαιτίας της υπερβολικής θρησκευτικής αφοσίωσης των γονιών της και μιας δεύτερης κοπέλας που έζησε στο πετσί της την περιφρόνηση της ομήγυρης, επειδή ήταν εξαιρετικά φτωχή.

Εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα του King που έγινε και bestseller, o Brian De Palma σκηνοθέτησε το 1976 την ομώνυμη ταινία. Το σενάριο ήταν του Lawrence D. Cohen. Η ταινία βασίστηκε στις σκέψεις του King σχετικά με την κοινωνική απομόνωση και την ανάγκη για αποδοχή. Το cast απαρτιζόταν από πρωτοεμφανιζόμενους τότε ηθοποιούς (Sissy Spacek, Amy Irving, John Travolta, Nancy Allen, William Katt, Betty Buckley), με εξαίρεση τη βετεράνο ηθοποιό Piper Laurie στο ρόλο της μητέρας της Carrie. Η ταινία περιείχε πρωτοποριακά εφέ και μια σοκαριστική κορύφωση που έμεινε στην ιστορία του κινηματογράφου.

Δεκαετίες αργότερα, η ανάγκη για μια επαναπροσέγγιση του μυθιστορήματος, ήταν πιο επιτακτική από ποτέ. Η νέα γενιά κινηματογραφόφιλων έπρεπε να πάρει μια γεύση από το αρχικό μυθιστόρημα του King προσαρμοσμένο στο σήμερα. Το κλειδί για μια τέτοια απόπειρα είναι η επιλογή του σκηνοθέτη. Έτσι, οι παραγωγοί πλησίασαν την Kimberly Peirce (Boys Don’t Cry και Stop-Loss) αφού ήταν σίγουροι ότι θα είχε τις κατάλληλες ευαισθησίες, αλλά και την ικανότητα, για να υλοποιήσει το νέο Carrie.

Ο παραγωγός Kevin Misher αναφέρει χαρακτηριστικά, “το γεγονός ότι η Kim σκηνοθετεί αυτήν την ταινία, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, αφού έχει την ικανότητα να διαισθανθεί πώς νιώθει η πρωταγωνίστρια. Αυτό δίνει μια αυθεντικότητα στην ταινία. Η Kim ασχολείται ιδιαίτερα με άτομα που είναι στο περιθώριο”.

Σχετικά με την ταινία, ο Misher αναφέρει, “παρότι πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ, το κυρίως θέμα που καταπιάνεται είναι η προσαρμογή ενός εφήβου σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον κατά το μεταβατικό στάδιο της ενηλικίωσης. Ένα θέμα που έχει παγκόσμιο χαρακτήρα”.

Οι παραγωγοί έπρεπε να δημιουργήσουν μια ταινία που να ανταποκρίνεται στο “τώρα”. Είχαν να δώσουν μια πιο σύγχρονη οπτική ματιά και χροιά. Σε αυτό βοήθησε η τεχνολογία και τα social media που είναι οι πιο άμεσοι τρόποι επικοινωνίας των νέων μεταξύ τους σήμερα. Ο παραγωγός Kevin Misher μάς αναλύει την οπτική του, “αυτό που κάνει το βιβλίο του King τόσο επίκαιρο σαράντα χρόνια μετά και ίσως και σαράντα χρόνια από τώρα είναι ότι καταπιάνεται με θέματα που μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο. Έτσι, παρ’ όλο που θέλαμε να είμαστε αρκετά κοντά στο σήμερα, δεν επιθυμούσαμε να χάσουμε αυτή τη διαχρονικότητα που χαρακτηρίζει το βιβλίο του King”.

H Peirce προκειμένου να σκηνοθετήσει μια νέα version του Carrie διάβασε ξανά και ξανά το μυθιστόρημα του King. Σχολιάζει χαρακτηριστικά, “Ο King είναι απίστευτος. Αμέσως με συνεπήρε η ικανότητα που διαθέτει να εμβαθύνει στις πιο απόκρυφες επιθυμίες και φόβους μας”.

Αναφορικά με την ταινία του Brian De Palma η σκηνοθέτρια σχολιάζει, “η διαχρονικότητα του βιβλίου του King είναι τόσο μεγάλη, ώστε υπάρχει άπλετος χώρος και για τις δύο ταινίες να συνυπάρξουν”. Ενώ σχετικά με τον ίδιο τον De Palma, σπεύδει να τονίζει, “είμαι fan του De Palma. Έφτασα μάλιστα μέχρι το σημείο να τον καλέσω, για να τον ρωτήσω πώς θα ένιωθε, αν έπαιρνα μέρος σε αυτό το project. Εκείνος θεώρησε ότι ήταν υπέροχη ιδέα και μας έδωσε την ευχή του.”

Βράζει το αίμα τους

Στη νέα ταινία, την πρωταγωνίστρια του King ενσαρκώνει η ταλαντούχα Chloe Grace Moretz. Οι παραγωγοί θαυμάζουν τις ικανότητες της Moretz και της έδωσαν το ρόλο. “Η Chloe προπορεύεται της εποχής της και η Carrie σαν χαρακτήρας είναι αρκετά πίσω από τη δική της. Αυτό το σύμπλεγμα θα αποκαλύψει μια πολύ ενδιαφέρουσα οπτική αναφορικά με την Carrie”, τονίζει ο παραγωγός Misher.

Η Kimberly Peirce αναφέρει ότι είχε μεγάλη σημασία για την ταινία ότι η Moretz βίωνε τις ίδιες καταστάσεις στη ζωή της που η Carrie βιώνει στο έργο. “Την ίδια στιγμή που λάμβαναν χώρα τα γυρίσματα, κάποιος είχε ζητήσει από την Chloe να τη συνοδέψει στο σχολικό χορό”, λέει η Peirce και συνεχίζει, “η Chloe είναι μια νεαρή επιτυχημένη ηθοποιός, γεμάτη αυτοπεποίθηση που ζει με μια απίστευτη οικογένεια που τη λατρεύουν. Φυσικά, απέχει κατά πολύ από το χαρακτήρα που υποδύεται. Η Carrie White είναι ένα καταπιεσμένο κορίτσι που την κοροϊδεύουν στο σχολείο και στο σπίτι νιώθει εγκλωβισμένη. Δουλέψαμε πολύ, για να βοηθήσουμε την Chloe να αντιληφθεί την ψυχολογία της Carrie. Μας ήταν πολύ χρήσιμο το γεγονός ότι η Chloe ξεκινά την εφηβική επανάστασή της στην ίδια της τη ζωή. Έτσι, έχετε την ευχέρεια να δείτε αυτή την αλλαγή και θα την παρακολουθήσετε να ενηλικιώνεται μπροστά στα μάτια σας στην οθόνη”.

Σε ό,τι αφορά στο ρόλο της αυταρχικής μητέρας, Margaret, αυτήν την υποδύεται η Julianne Moore. Η Peirce αναφέρει, “το να έχουμε μαζί μας την Julianne, είναι σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Η Julianne είναι μια υπέροχη ηθοποιός, απόλυτα επαγγελματίας. Είναι, επίσης, μια υπέροχη μητέρα. Μετέφερε όλη αυτήν την ποιότητα στη σχέση της με την Chloe. Δέθηκαν πραγματικά και απέκτησαν ένα δεσμό μάνας-κόρης. Μπορείς να νιώσεις σε κάθε σκηνή αυτό το δέσιμο, τα συναισθήματα, την ένταση, την αγάπη που νιώθει η μία για την άλλη. Η δική τους σχέση είναι η ψυχή της ταινίας. Μέσω αυτής εξελίσσεται και κορυφώνεται το δράμα”.

Η Moretz αναφέρει πως η συνεργασία της με τη Moore ήταν μια από τις πιο σπουδαίες εμπειρίες που είχε σαν ηθοποιός και λέει χαρακτηριστικά, “αν μπορούσα να δουλέψω μαζί της σε κάθε ταινία για το υπόλοιπο της ζωής μου, θα το έκανα”. Σχετικά με τη Margaret αναφέρει, “η Margaret προσπαθεί πολύ για το παιδί της, δεν έχει σκοπό να το βλάψει. Απλά δεν ξέρει πώς να φερθεί, αφού έχει πολλές εμμονές και τρέμει με την ιδέα τι μπορεί να συμβεί στην κόρη της. Επιθυμία της είναι να την κρατήσει στο σπίτι, να την κρύψει στην ντουλάπα, να είναι ασφαλής, να την κρατήσει παιδί, να μην ενηλικιωθεί ποτέ”.

Αν και έχει υποδυθεί πολλούς ρόλους στην καριέρα της, ο ρόλος της Margaret ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την Julianne Moore. Λέει χαρακτηριστικά, “η Margaret είναι ένα μίζερο άτομο. Αυτό είναι και το νόημα του έργου, η εφηβική επανάσταση. Είναι σίγουρα δοσμένο σε υπερβολικό βαθμό στη σχέση της Carrie με τη μητέρα της, αλλά ένα είναι σίγουρο, τα παιδιά μεγαλώνουν και αλλάζουν κατά πολύ”.

Η Moore, επίσης, ήταν πολύ εντυπωσιασμένη από την κινηματογραφική της κόρη που κατάφερε να αποδώσει με ακρίβεια τα σκαμπανεβάσματα της εφηβικής ηλικίας και λέει για αυτή, “έχει τρομερό ταλέντο και δουλεύει πολύ σκληρά”.

Το cast συμπληρώνουν οι συμμαθητές της Carrie. Οι, σε καχύποπτο βαθμό, φιλικοί μαζί της Sue και Tommy και οι απροκάλυπτα εχθρικοί Chris και Billy. Οι βοηθητικοί χαρακτήρες θα έπρεπε να έχουν δύναμη και να είναι ξεχωριστοί, αφού είχαν να πλαισιώσουν ηθοποιούς όπως οι Moretz και Moore. Η Peirce αναφέρει σχετικά, “τα παιδιά που έπρεπε να βρούμε έπρεπε να ανήκουν σε διαφορετικό είδος από αυτό της Carrie. Επίσης, είχαμε μια πολύ βαριά κληρονομιά. Στην πρώτη ταινία οι 4 συμμαθητές της ήταν οι John Travolta, Nancy Allen, Amy Irving and William Katt, νέοι ηθοποιοί τότε που μετά απέκτησαν αργότερα μεγάλη φήμη. Έπρεπε να βρούμε 4 νέους ηθοποιούς που να είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της γενιάς”.

Έτσι, οι παραγωγοί κατέληξαν στους εξής: Τη Sue υποδύεται η βρετανίδα ανερχόμενη ηθοποιός Gabriella Wilde (The Three Musketeers). Για το ρόλο της επιθετικής Chris επιλέχθηκε η νεαρή ηθοποιός Portia Doubleday που βγάζει μια κακία αλλά ταυτόχρονα είναι και sexy. Η αναζήτηση του Tommy που έχει καλή καρδιά, αλλά η κοπέλα του η Sue τον αναγκάζει να ζητήσει από την Carrie να τη συνοδέψει στο σχολικό χορό στήνοντάς της παγίδα, αποδείχτηκε περιπετειώδης. Τελικά, επιλέχθηκε ο εντελώς άγνωστος Ansel Elgort. Είναι όμορφος, γοητευτικός και είναι δεκαοχτώ ετών. Ήταν η τέλεια επιλογή. Το τελευταίο κομμάτι του παζλ συμπληρώθηκε με τον Alex Russell που υποδύεται τον Billy. Είναι όμορφος, σκληρός, αληθινός και έχει μια σκοτεινή πλευρά που λειτουργεί σαν αντιστάθμισμα στη φωτεινή πλευρά του Tommy.

TRIVIA/FUN FACTS

• Το μυθιστόρημα του Steven King δεν θα υπήρχε, αν δεν είχε σώσει το πρώτο προσχέδιο από τα σκουπίδια η γυναίκα του. Ο συγγραφέας είχε πολλές αμφιβολίες και είχε αποφασίσει να πετάξει το γραπτό. Θυμάται χαρακτηριστικά, “άδειασε τα σκουπίδια, ίσιωσε τις τσαλακωμένες σελίδες και ξεκίνησε να διαβάζει το γραπτό, -θέλω να μάθω τη συνέχεια της ιστορίας- μου είπε”.
• Την Carrie στη δεύτερη ταινία υποδύεται η Chloe Grace Moretz που είναι δεκαέξι χρονών. Στην πρώτη ταινία η πρωταγωνίστρια ήταν κοντά στα είκοσι επτά. Το κοινό αυτή τη φορά μπορεί να είχε πρόβλημα να αποδεχτεί μια Carrie που θα ήταν είκοσι επτά χρονών και πάνω.
• Η ταινία γυρίστηκε στο Τορόντο το καλοκαίρι του 2012.
• Στο σπίτι της Margaret δεν υπάρχει πουθενά το χρώμα κόκκινο, αφού, κατ’ αυτήν, είναι συνυφασμένο με την αμαρτία.
• Ο Stephen Edwin King γεννήθηκε στο Πόρτλαντ το 1947. Μετά το χωρισμό των γονιών του, ο King μεγάλωσε με τη μητέρα του.
• Η μουσική είναι του Marco Beltrami που έχει δανείσει τη φωνή του για ταινίες όπως, Live Free or Die Hard, Terminator 3: Rise of the Machines, I, Robot, και the Screamserie.