Ο Μαρτσέλο είναι ένας πλέιμποϊ δημοσιογράφος που αναζητεί τη θέση του στον κόσμο. Περνάει τον καιρό του ανάμεσα σε πλούσιους και διάσημους, πάντα με τον νου στην εφήμερη διασκέδαση, τα πάρτι και το σεξ. Όταν μια διάσημη στάρλετ έρχεται στην Ρώμη, αυτός κάνει τα πάντα για να τη συναντήσει.

Όσκαρ κοστουμιών. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, αυθεντικό σενάριο και σκηνικά.

Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας από οποιαδήποτε πηγή προέλευσης.

Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ Κανών.

Βραβείο σκηνοθεσίας στα David di Donatello.

Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στα στούντιο της Τσινετσιτά. Ο σκηνογράφος Piero Gherardi δημιούργησε πάνω από 80 τοποθεσίες, ακόμα και τη Βία Βένετο.

Ο σκηνοθέτης ήθελε μια σκηνή με τον κεντρικό ήρωα να ερωτεύεται μια μεγαλύτερη του συγγραφέα που ζει σε πύργο. Σκοπός ήταν να την ερμηνεύσει η παλιά ντίβα του Χόλιγουντ, Luise Rainer. Αλλά εντέλει κρίθηκε υπερβολική η όλη σκηνή, και ο Fellini αποφάσισε να μη τη συμπεριλάβει.

Η περίφημη σκηνή στο σιντριβάνι του Τρέβι χρειάστηκε μία εβδομάδα να γυριστεί. Ήταν καταχείμωνο και η Ekberg στέκονταν επί ώρες με το φόρεμα της μέσα στο κρύο, δίχως να παραπονιέται. Αντίθετα, ο Mastroianni είχε από μέσα από τα ρούχα ένα λαστιχένιο περίβλημα. Για να καταφέρουν να την ολοκληρώσουν, χρειάστηκε εντέλει ο σταρ να κατεβάσει ένα μπουκάλι βότκα και να νευριάσει.

Η αρχική σκηνή εκλήφθηκε από το Βατικανό ως παρωδία της δευτέρας παρουσίας του Ιησού. Συμπεριλήφθηκε έτσι στη λίστα των “ντροπιαστικών” ταινιών της κυβέρνησης Ταμπρόνι, ενώ απαγορεύτηκε τελείως στην Ισπανία του Φράνκο.

Το όνομα παπαράτσι γεννήθηκε εδώ. Ο χαρακτήρας του Paparazzo προέρχεται ως έμπνευση από τον ιταλό φωτορεπόρτερ Tazio Secchiaroli.

Τεράστια εμπορική επιτυχία στην Ευρώπη. Στην Ιταλία την είδαν πάνω από 13 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ στη Γαλλία περίπου τρία. Στις ΗΠΑ έβγαλε 19,5 εκατομμύρια δολάρια.