Ο Φεντερίκο Φελίνι (20 Ιανουαρίου 1920 - 31 Οκτωβρίου 1993) ήταν Ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου.

Γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1920 στο Ρίμινι.
Όταν έγινε 12 ετών, το έσκασε από το σπίτι του για να ακολουθήσει ένα τσίρκο. Ένα στοιχείο που μαζί με πολλά άλλα, εξηγεί την αγάπη του για τους κλόουν που εμφανίζονται σε όλα τα έργα του. Στα 17 του εγκατέλειψε την ηρεμία της επαρχιακής λουτρόπολης, στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, για να πάει στη Ρώμη. Εκεί έζησε αρχικά σαν σκιτσογράφος και στη συνέχεια γράφοντας παρλάτες και σκετς για κομφερανσιέ και άλλους καλλιτέχνες του music hall.
Το 1943, σε ηλικία 23 ετών, παντρεύτηκε την ηθοποιό Τζουλιέτα Μασίνα, πλάι στην οποία έζησε 50 χρόνια, μέχρι το θάνατο του. Το 1946 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι. Το 1954 κέρδισε το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας, το 1960 το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Το 1956, το 1961 και το 1974 κέρδισε το βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης. Πήρε τέσσερις φορές, το Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας: το 1956 για το Ο δρόμος, το 1957 για το Οι νύχτες της Καμπίρια, το 1963 για το 8 ½ και το 1974 για το Θυμάμαι και προτάθηκε τέσσερις φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τις ταινίες: Γλυκιά ζωή το 1961, 8 ½ το 1963, Σατυρικόν το 1970 και Θυμάμαι το 1975.
Το 1993 η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε Τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο του έργου του.

Πέθανε στη Ρώμη στις 31 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.