Ένας ερημίτης καθηγητής αγγλικών που πάσχει από σοβαρή παχυσαρκία, προσπαθεί να συνδεθεί ξανά με την αποξενωμένη κόρη του, σε μία τελευταία απόπειρα να εξιλεωθεί.

Στη Φάλαινα του Ντάρεν Αρονόφσκι, ο Μπρένταν Φρέιζερ μας χαρίζει μία αριστοτεχνική ερμηνεία στο πρόσωπο του Τσάρλι, ενό ς ακραία παχύσαρκου καθηγητή αγγλικών που του απομένει λίγος χρόνος ζωής. Καθώς κάνει την τελευταία τολμηρή απόπειρα να συμφιλιωθεί με τη διαλυμένη οικογένεια του, ο Τσάρλι πρέπει να αντιμετωπίσει με όλη του την καρδιά και όλο του το πνεύμα, τα βαθιά θαμμέ να τραύματα και τον ανείπωτο έρωτα που τον έχει στοιχειώσει για δεκαετίες. Η ταινία εξερευνά τον αγώνα ενός άντρα με το αβάσταχτο βάρος της μεταμέλειας, με το καθήκον της πατρότητας και τη σκοπιμότητα της καλοσύνης. Στον πυρήνα της, η Φάλαινα είναι μία ιστορία για τη μεταμόρφωση και την υπέρβαση, η οδύσσεια εντός και εκτός του σώματος, ένα ταξίδι στα βάθη του πένθους με προορισμό την πιθανότητα της σωτηρίας. Μέσα από τον Τσάρλι, η ταινία μάς δίνει πρόσβαση με τρυφερή και ευφυή ματιά σε μία ζωή που βλέπου με σπάνια στη μεγάλη οθόνη.

Ο Φρέιζερ διαχέεται στον καλειδοσκοπικό εσωτερικό κόσμο του Τσάρλι, με όλες τις αντιφάσεις και τις επιθυμίες του, με μία γοητευτική και σχεδόν σκανταλιάρικη διάθεση. Η οικειότητα ανάμεσα στο κοινό και τον πρωταγωνιστή είναι ο σ φυγμός της ταινίας, που διαδραματίζεται σε διάστημα πέντε ημερών και παρακολουθεί τον Τσάρλι καθώς αναζητά τη σύνδεση με διάφορους ανθρώπους στη ζωή του, την αποξενωμένη του κόρη, την πρώην σύζυγο του, τον καλύτερο φίλο του, τους διαδικτυακούς μαθητές του, ακόμα και τον γεμάτο ζήλο ιεραπόστολο που του χτυπάει την πόρτα. Μέσα από κάθε συνάντηση , ανακαλύπτουμε μία πτυχή του Τσάρλι και τη σπαρακτική σοβαρότητα της κατάστασης του. Αυτό που μοιάζει με ένα μικροσκοπικό σπίτι, εξελίσσεται σε ένα ευρύ πεδίο μάχης όπου το παρελθόν, το παρόν και το αβέβαιο μέλλον συγκρούονται.

Ο Ντάρεν Αρονόφσκι ήθελε να μεταφέρει τη Φάλαινα στο σινεμά από τότε που είδε το θεατρικό, με την υπογραφή του Σάμιουελ Ντι Χάντερ, σχεδόν μία δεκαετία πριν. Τον καθήλωσε η ευφυία του έργου και ο τολμηρός τρόπος που σκαλίζει την ανθρώπινη συνθήκη χωρίς να προσφέρει εύκολες απαντήσεις. Ο Αρονόφσκι λέει , « Η Φάλαινα σε ωθεί να βρεις την ανθρωπιά σου σε χαρακτήρες που δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί, που έχουν πλούσιο και περίπλοκο εσωτερικό κόσμο. Όλοι τους έχουν κάνει λάθη , αλλά μοιράζονται την επιθυμία να αγαπήσουν ακόμα και όταν οι άλλοι μοιάζουν απωθητικοί. Είναι μια ιστορία που θέτει το ουσιαστικό ερώτημα : μπορούμε να σώσουμε ο ένας τον άλλον; Αυτό είναι σημαντικό σήμερα, ειδικά όταν οι άνθρωπ οι φαίνεται να στρέφονται μακριά από τον διπλανό τους. Η ιστορία μας βάζει στη θέση ενός άντρα που ποτέ δεν θα μας απασχολούσε και μας θυμίζει ότι η υπόσχεση της αγάπης και της εξιλέωσης είναι κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης». Η Φάλαινα είναι ένα κυνήγι , μία αναζήτηση της φευγαλέας φύσης της συμπόνιας. Ο Τσάρλι είχε καταρρεύσει μετά τον θάνατο του συντρόφου του, αλλά τώρα καταλήγει στην αισιοδοξία που ζωντανεύει τις δύσκολες μέρες του. Η ελπίδα του Τσάρλι, ειδικά σε ό,τι αφορά τη μισάνθρωπο κόρη του Έλι, ε ίναι ριζωμένη στην πίστη του στην ενσυναίσθηση. «Ο Τσάρλι είναι γεμάτος ελαττώματα, αλλά καταλαβαίνει τη δύναμη της φαντασίας. Πιστεύει ότι όποιος αφιερώσει λίγο χρόνο, μπορεί να καταλάβει και να φανταστεί τον κόσμο κάποιου άλλου» λέει ο δημιουργός.