Αναζήτηση
Υποψήφιο για Bafta φωτογραφίας.
Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Ειδικό βραβείο επιτροπής και βραβείο FIPRESCI.
Η δεύτερη ταινία του Polanski ήταν και η πρώτη του στην αγγλική γλώσσα.Μαζί με το Μωρό της Ρόζμαρι και τον Ένοικο συναποτελούν μια ανεπίσημη τριλογία για τον τρόμο εντός αστικών διαμερισμάτων.
Μετά το Μαχαίρι στο Νερό, ο πολωνός δημιουργός είχε μεταθέσει την έδρα του στη Μεγάλη Βρετανία. Το στόρι όμως αυτό το έγραψε με τον Gerard Brach στο Παρίσι, αν κι αποφάσισε να γυρίσει την ταινία στο Λονδίνο. Σύμφωνα με τον δημιουργό, η ιστορία προέκυψε ως έμπνευση από μια κοινή φιλία των δυο τους με μια γυναίκα, που αργότερα έμαθαν ότι έπασχε από σχιζοφρένια.
Polanski και Brach πρότειναν την παραγωγή στην British Lion Films και την Paramount Pictures, αλλά αμφότερες την απέρριψαν. Αυτή που την ενέκρινε ήταν μια μικρή εταιρία, η Compton Films, γνωστότερη για ταινίες exploitation και softcore πορνό.
Οι εξωτερικές σκηνές πραγματοποιήθηκαν στη λονδρέζικη συνοικία του South Kensington, ενώ για το διαμέρισμα χρησιμοποιήθηκε ένα μικρό πλατό στα Twickenham Studios. Για τη διαμόρφωση του τελευταίου φωτογραφήθηκαν διαμερίσματα γυναικών σε παρακμιακή πλευρά του South Kensington, ώστε να υπάρχει αυθεντικότητα.
Ούτε ο σκηνοθέτης ούτε η Deneuve γνώριζαν καλά εγγλέζικα, κάτι που επέφερε πρόβλημα επί των γυρισμάτων.
Ο σκηνοθέτης είχε πει ότι το φιλμ γυρίστηκε με μόλις 65 χιλιάδες λίρες. Ο περφεξιονισμός όμως του Polanski τον έκανε να γυρνάει ένα απλό πλάνο της Deneuve ακόμα και σχεδόν 30 φορές, κάτι που εκτόξευσε το μπάτζετ στις 95 χιλιάδες λίρες. Ευτυχώς για όλους, τα έσοδα ήταν στα 3,1 εκατομμύρια δολάρια.
Εντάσεις αναφέρθηκαν ανάμεσα στον Polanski και το καστ κατά τα γυρίσματα, ειδικά με την Yvonne Furneaux, για την οποία λέχθηκε ότι ο Πολωνός τής φέρθηκε σκληρά.
Πριν τη διανομή στις βρετανικές αίθουσες προηγήθηκε προβολή στο φεστιβάλ Κανών, και η ταινία γνώρισε άμεσα την κριτική καταξίωση. Ήταν όμως σε αυτό του Βερολίνου που προβλήθηκε αργότερα, και στο οποίο το φιλμ πήρε τα μόνα του βραβεία.
Στην αυτοβιογραφία του, ο Polanski είχε παραδεχτεί ότι έκαναν αυτή την ταινία μόνο και μόνο για να βγουν χρήματα ώστε να γυριστεί το Η Νύχτα των Δολοφόνων (1966).
