Ο Τζέιμι γεννήθηκε μ’ ένα πορφυρό σημάδι στο σχήμα της καρδιάς στο πρόσωπό του και μεγάλωσε απομονωμένος και φοβισμένος, μακριά από τον έξω κόσμο. Ζει στον Ανατολικό Λονδίνο, μια κακόφημη περιοχή γεμάτη βίαιες συμμορίες κουκουλοφόρων. Σύμφωνα με τα δελτία ειδήσεων, οι συμμορίες φορούν πια μάσκες με μορφές δαιμόνων. Αλλά ένα βράδυ ο Τζέιμι ανακαλύπτει την τρομακτική αλήθεια: οι συμμορίες δε φορούν μάσκες. Είναι πραγματικοί δαίμονες. Κι όταν η μητέρα του δολοφονείται άγρια, ο Τζέιμι συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί πια να κρύβεται κι ορκίζεται να εκδικηθεί. Μόνο που ο έξω κόσμος είναι ακόμη πιο εφιαλτικός απ’ όσο φανταζόταν. Με τα δικά του λόγια, «Ανοίγω το παράθυρο και μπαίνει μέσα η παράνοια.»

Ο Φίλιπ Ρίντλεϊ, νικητής του Φεστιβάλ του Λοκάρνο με την ταινία του «Διάφανο Δέρμα», καταξιωμένος σκηνοθέτης ατμοσφαιρικών ταξιδιών στη σκοτεινή ανθρώπινη πλευρά, συνεργάζεται με τον ανερχόμενο Τζιμ Στέρτζες με αποτέλεσμα αυτό που η Guardian χαρακτήρισε «ένα μοναδικά κομψό και κοινωνικά ευαίσθητο θρίλερ.»

Το Heartless τιμήθηκε με τα Βραβεία Σκηνοθεσίας και Ανδρικής Ερμηνείας στο Fantasporto.

Όταν σκοτεινιάζει, βλέπεις περισσότερο...

Βραβείο Σκηνοθεσίας και Ανδρικής Ερμηνείας στο Fantasporto


Ένα εντυπωσιακό ψυχολογικό θρίλερ, ανάμεσα στο σκοτεινό παραμύθι και την απειλητική πραγματικότητα.

Εξωτ. Κατεδαφισμένο Κτίριο. Νύχτα.

Ο ΤΖΕΪΜΙ ΜΟΡΓΚΑΝ πλησιάζει το κατεδαφισμένο κτίριο. Σκαρφαλώνει το συρματόπλεγμα και ξεκινά να τραβά φωτογραφίες. Το πρόσωπο του ΤΖΕΪΜΙ δε φαίνεται ακόμα καλά – η κουκούλα του μπουφάν του και η φωτογραφική μηχανή το κρύβουν – αλλά κινείται με την ευλυγισία εφήβου. Ο ΤΖΕΪΜΙ φωτογραφίζει τα μπάζα, πλησιάζοντας σταδιακά το ερειπωμένο κτίριο. Πίσω του απλώνεται η κορυφογραμμή από τους ουρανοξύστες του Ανατολικού Λονδίνου.
Ο ΤΖΕΪΜΙ παραμένει συγκεντρωμένος στα χαλάσματα. Ενθουσιάζεται με την κάθε φωτογραφία που βγάζει. Ξαφνικά βλέπει κάτι να κινείται σ’ ένα από τα παράθυρα του κτιρίου. Το είδε πραγματικά; Δεν είναι σίγουρος. Κατεβάζει τη φωτογραφική μηχανή για να δει καλύτερα κι αποκαλύπτεται…
Ο ΤΖΕΪΜΙ έχει, εκ γενετής, ένα μεγάλο, πορφυρό σημάδι στο σχήμα της καρδιάς στο εικοσιπεντάχρονο πρόσωπό του.

Η ταινία «Σκοτεινή Καρδιά» σηματοδοτεί την επιστροφή του Φίλιπ Ρίντλεϊ στον κινηματογράφο μετά από μια δεκαετία. Είναι ένα σκοτεινό και γεμάτο αγωνία ψυχολογικό θρίλερ με σκηνικό το σύγχρονο Ανατολικό Λονδίνο, έναν πολύπλοκο λαβύρινθο με τοξική ομορφιά.


Το Οραμα του Φίλιπ Ρίντλεϊ
Σημείωμα του Σκηνοθέτη

Η εκκίνηση μιας ταινίας μοιάζει με αντίστροφη έκρηξη. Όπως όταν βλέπεις αντίστροφα το βίντεο μιας ανατίναξης. Ενός σπιτιού, για παράδειγμα. Ξεκινάς με χώματα και πέτρες διάσπαρτα στο έδαφος. Σκόνη παντού. Κι έπειτα… τα κομμάτια αρχίζουν να συνδέονται. Αυτό εκεί κολλά μ’ αυτό εδώ. Ωσπου, τελικά, βλέπεις μπροστά σου την εικόνα ενός τέλειου σπιτιού. Ετσι μοιάζει και η δημιουργία μιας ταινίας. Τουλάχιστον για μένα. Περνώ αρκετό καιρό μαζεύοντας πράγματα, ανακαλύπτοντας πράγματα, μια ιδέα εδώ, μια εικόνα εκεί, μια ατάκα πιο πέρα, ένα χρώμα… Σαν την καρακάξα που τρελαίνεται μ’ ό,τι γυαλίζει. Ετσι, για πολύ καιρό, συλλέγω κομματάκια. Δεν ξέρω τι σημαίνει το καθένα. Δεν προσπαθώ καν να το αναλύσω. Απλώς μαζεύω και σκέφτομαι κι αρχίζω να ονειρεύομαι. Και μετά… κάτι αρχίζει να συμβαίνει. Κάποια από τα κομμάτια συνδέονται. Αυτή η ατάκα ανήκει σ’ εκείνον τον ήρωα. Κι εκείνος ο ήρωας με την ατάκα του ανήκουν σ’ αυτό το δωμάτιο. Η διαδικασία δεν είναι γραμμική. Δεν έχει λογική. Αλλά από τη στιγμή που κάτι συνδέεται κάπου και μοιάζει σωστό, έπειτα οι κρίκοι συνδέονται ο ένας μετά το άλλον. Επιπλέον, οτιδήποτε βλέπω ή ακούω μοιάζει να σχετίζεται με το δημιούργημά μου. Ανοίγω την τηλεόραση να δω ειδήσεις και με κάποιον τρόπο σχετίζονται με το project μου. Κι όταν όλα τα κομμάτια ενωθούν – η αντίστροφη ανατίναξη – κοιτάζεις το αποτέλεσμα και βλέπεις κάτι ολοκληρωμένο. Την ταινία σου.

Συγκεκριμένα η αφορμή για το «Σκοτεινή Καρδιά» ήταν μια σειρά φωτογραφιών που τραβούσα στο Ανατολικό Λονδίνο όπου ζούσα απ’ όταν ήμουν έφηβος. Τα τελευταία χρόνια πειραματιζόμουν όλο και πιο πολύ μ’ αυτές τις εικόνες. Πείραζα τα χρώματα και τα κοντράστ στο Photoshop. Με άλλα λόγια, δημιουργούσα μια εντελώς ξεχωριστή εικόνα του Ανατολικού Λονδίνου: μισή φωτογραφία, μισή πίνακας ζωγραφικής. Κι όσο περισσότερες εικόνες έφτιαχνα, τόσο περισσότερο ήθελα να τις χρησιμοποιήσω ως φόντο για κάτι. Κι έτσι σχηματίστηκε ο κόσμος μέσα στον οποίο τοποθέτησα τη «Σκοτεινή Καρδιά».

Ο χαρακτήρας του Τζέιμι είναι εμπνευσμένος από το πόσο απομονωμένος κι αποξενωμένος αισθανόμουν εγώ κάποια εποχή. Πέρασα μια περίοδο μεγάλης κατάθλιψης. Εβγαινα από το διαμέρισμά μου κι ο κόσμος μου φαινόταν δυσνόητος. Ενοιωθα αποκομμένος απ’ όλα. Το ξεπέρασα, αλλά τα σημάδια μιας τέτοιας φάσης μένουν πάνω σου για πάντα. Αυτά τα σημάδια νομίζω ότι εξελίχθηκαν στο χαρακτήρα του Τζέιμι. Επίσης, η βία των συμμοριών ολόγυρά μου. Ένα βράδυ έγινε ένας τσακωμός συμμοριών ακριβώς έξω από το σπίτι μου. Εξήντα παιδιά, ή και περισσότερα. Ολων των ηλικιών. Οπλισμένα με μαχαίρια και αλυσίδες κι ένα Θεός ξέρει τι άλλο. Λίγες εβδομάδες αργότερα έριξαν μολότοφ σ’ ένα από τα διαμερίσματα της πολυκατοικίας μου. Κι άκουγα τον κόσμο που έλεγε, ‘όλη αυτή η βία, δε βγάζει νόημα’. Ετσι άρχισα ν’ αναρωτιέμαι, κι αν βγάζει νόημα; Αν υπήρχε κάποιος αστικός μύθος που εξηγούσε όλες τις κλοπές και τα ναρκωτικά και τις δολοφονίες; Κι αυτός ο μύθος βασίζονταν, φυσικά, στους δαίμονες;
Οπότε, είχα τις φωτογραφίες μου από το Ανατολικό Λονδίνο. Μέσα σ’ αυτό το τοπίο έβαλα τον Τζέιμι με μια πλευρά από τον δικό μου χαρακτήρα. Κι έπειτα προσέθεσα τον αστικό μύθο του Papa B.
Γνωρίζω πολλούς νέους ανθρώπους που μου θυμίζουν τον Τζέιμι. Εχω κάνει θεατρικά έργα με πρωταγωνιστές παιδιά που έχουν αποβληθεί από το σχολείο. Όλα είναι μπερδεμένα, δεν ξέρουν πώς να ζήσουν στον κόσμο μας. Βομβαρδίζονται από βίαιες εικόνες, από αστείρευτες πληροφορίες. Είναι σα να ζεις μ’ ένα σάκο γεμάτο φίδια γύρω από το λαιμό σου. Χρειάζεσαι κάτι – ή κάποιον – να έρθει και να αφαιρέσει το δηλητήριο. Αν αυτό δεν είναι η θρησκεία, θα είναι κάτι άλλο. Αλλά κάτι πρέπει να βρεθεί.

Δηλώσεις των Ηθοποιών

Τζιμ Στέρτζες – Τζέιμι
Ο Τζέιμι ήταν ένας δύσκολος ήρωας για μένα γιατί σκέφτεται ταυτόχρονα πολλά πράγματα. Η «γνωριμία» μου μαζί του ήταν ταυτόχρονα γοητευτική, μελαγχολική, ανησυχητική και πανέμορφη. Οι άνθρωποι έχουν πάντα ψεγάδια, κι έτσι βρίσκω ενδιαφέρον να ψάχνω να τα βρω και να τα αποκωδικοποιήσω.

Τζόζεφ Μολ – Papa B
Κατά τη γνώμη μου, ο Papa B είναι ο Τζέιμι. Είναι δημιούργημα του Τζέιμι. Ετσι για να προετοιμαστώ για το ρόλο απλώς πέρασα πολύ χρόνο με τον Τζιμ – ο οποίος είναι ένας απίστευτος ηθοποιός – συζητώντας για το ρόλο του. Ακόμα, έκανα μια εκτεταμένη έρευνα για τους κατά συρροή δολοφόνους. Προσπάθησα να καταλάβω πώς σκέφτονται. Ηταν μια πολύ έντονη εμπειρία.

Εντι Μαρσάν – ο Εμπορος Οπλων
Νομίζω ότι ο Φίλιπ δημιούργησε ένα σύγχρονο παραμύθι.

Κλεμάνς Ποεζί – Τία
Το σύμπαν του Φίλιπ με τράβηξε να βουτήξω μέσα του.

Τζιμ Στέρτζες – Τζέιμι
Μια μέρα είχα μια από αυτές τις στιγμές που νομίζεις ότι βγαίνεις έξω από τον εαυτό σου και τον παρατηρείς. Και σκέφτηκα: ‘Ωραία, πραγματικά τυλίγω ένα γυμνό άνδρα σε διαφανή μεμβράνη κι σε λίγο θα βγάλω με το χέρι μου την καρδιά του. Η μαμά μου θα είναι τόσο περήφανη!