Ο πρίγκιπας Ντάσταν (Tζέικ Τζίλενχαλ) αναγκάζεται να ενώσει τις δυνάμεις του με τη μυστηριώδη πριγκίπισσα Ταμίνα (Τζέμα Άρτερτον) και να πολεμήσουν μαζί ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις που διεκδικούν το Στιλέτο του Χρόνου. Το αρχαίο στιλέτο έχει την ιδιότητα να απελευθερώνει την Άμμο του Χρόνου, αναστρέφοντας το χρόνο και επιτρέποντας στον κάτοχό του να γίνει κυρίαρχος του κόσμου. Μια επική περιπέτεια δράσης στη μυθική Περσία, με την υπογραφή του παραγωγού Tζέρι Μπρουκχάιμερ.

Από την ομάδα που έφερε την τριλογία ‘Οι Πειρατές της Καραϊβικής’ στη μεγάλη οθόνη, η Walt Disney Pictures και ο παραγωγός Tζέρι Μπρουκχάιμερ παρουσιάζουν την ταινία ‘PRINCE OF PERSIA: THE SANDS OF TIME’, μια επική περιπέτεια δράσης που διαδραματίζεται στη μυστηριακή ατμόσφαιρα της μακρινής Περσίας.

Σκηνοθετημένο από τον Μάικ Νιούελ, γνωστό από το ‘Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς’, το ‘Τόνι Μπράσκο’ αλλά και το ‘Τέσσερις Γάμοι και μία Κηδεία’, με παραγωγό τον 41 φορές υποψήφιο και 6 φορές βραβευμένο με Όσκαρ, Τζέρι Μπρούκχαϊμερ, και με τον Sir Μπεν Κίνγκσλεϊ και τον Άλφρεντ Μολίνα στο καστ, η ταινία υπόσχεται να μας ταξιδέψει κυριολεκτικά.

Η ΤΑΙΝΙΑ

ΑΠΟ ΤΟ VIDEO GAME ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ
«Θέλουμε πάντα να ταξιδεύουμε τους θεατές σε νέους, ανεξερεύνητους κόσμους, και η αρχαία Περσία είναι ένας από τους πιο υπέροχους προορισμούς» λέει ο παραγωγός Τζέρι Μπρούκχαϊμερ. «Η ταινία ‘Prince of Persia: The Sands of Time’ περιέχει απίστευτη φαντασία και εντυπωσιακή δράση. Είναι ένα έργο επικών προδιαγραφών, όπως οι παραγωγές ‘Αρμαγεδδών’ και ‘Οι Πειρατές της Καραϊβικής’».

Το έργο βασίζεται στο ομώνυμο video game που δημιούργησε το 1989 ο Τζόρνταν Μέτσνερ. «Αναζητούσα ένα σύμπαν που δεν είχε χρησιμοποιηθεί ξανά σε βιντεοπαιχνίδι» εξηγεί ο Μέτσνερ σχετικά με την επιλογή της Περσίας. Ο δημιουργός επηρεάστηκε σημαντικά από δύο κλασικά έργα της Περσικής λογοτεχνίας: το έπος Shah-Nameh, που γράφτηκε γύρω στο 1000 μ.Χ. από τον ποιητή Ferdwosi και τις ‘Χίλιες και Μία Νύχτες’, μια συλλογή ιστοριών του 9ου αιώνα που συνδυάζει διάφορα παραδοσιακά παραμύθια της ευρύτερης περιοχής της Ανατολής. Διαβάζοντάς τα, ο Μέτσνερ σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα φανταστικό κόσμο, βασισμένο σε ιστορικές αλήθειες της αρχαίας Περσίας αλλά και σε νέες μυθολογίες σχετικά με αυτήν. Οι παραγωγοί με τη σειρά τους, ακολουθώντας τη συνταγή του φιλμ ‘Οι Πειρατές της Καραϊβικής’, εμπνεύστηκαν από το παιχνίδι και διατήρησαν ορισμένα στοιχεία του αλλά ταυτόχρονα ανέπτυξαν τη δική τους ιστορία, προσπαθώντας να παραμείνουν πιστοί στο όραμα του Μέτσνερ.


ΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΓΕΜΑΤΟΣ ΝΕΟΥΣ ΗΡΩΕΣ
«Εδώ και πάρα πολύ καιρό παρακολουθούσα την πορεία του Τζέικ Τζίλενχαλ και ήθελα να συνεργαστώ μαζί του» λέει ο Τζέρι Μπρούκχαϊμερ. «Είναι καταπληκτικός ηθοποιός, γοητευτικός, ευγενικός και επιπλέον αφοσιωμένος: έκανε τρομερή προπόνηση πριν αρχίσουμε την κινηματογράφηση και συνέχισε να προπονείται καθημερινά σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων, δηλαδή πάνω από 100 μέρες». Όταν του έγινε η πρόταση για το ρόλο, ο Τζέικ Τζίλενχαλ εντυπωσιάστηκε από την κλίμακα του έργου: «Ήταν πολύ διαφορετικό από οποιαδήποτε προηγούμενη ταινία μου. Μου αρέσουν τα έργα όπου ο πρωταγωνιστής είναι ικανός να κάνει σχεδόν τα πάντα, χωρίς όμως να είναι υπερήρωας». Πέρα από την προπόνηση που θα του εξασφάλιζε την κατάλληλη φυσική κατάσταση, ο Τζίλενχαλ χρειάστηκε επίσης να «προπονηθεί» εντατικά και στη βρετανική προφορά, αφού αυτό απαιτούσε ο ρόλος του.

Στο ρόλο του θείου του Ντάσταν, Νάιζαμ, βρίσκουμε τον πολυβραβευμένο Βρετανό ηθοποιό Μπεν Κίνγκσλεϊ. «Πάντα προσπαθείς να εξασφαλίζεις μεγάλους ηθοποιούς για τις ταινίες σου, πόσο μάλλον όταν σου δίνεται η ευκαιρία να συνεργαστείς με τον Μπεν Κίνγκσλεϊ. Ήμασταν πολύ τυχεροί, είναι ο ιδανικός Νάιζαμ» παρατηρεί ο Τζέρι Μπρούκχαϊμερ. «Πιστεύω ότι είναι μια πολύ θετική ταινία, ειδικά για τους νέους» σχολιάζει ο Μπεν Κίνγκσλεϊ σχετικά με το έργο. «Δείχνει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν το ίδιο δυναμικό, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση, και περιγράφει την ενηλικίωση ενός αγοριού μέσα από τις επιλογές που παίρνει».

Για το ρόλο της Ταμίνα επιλέχθηκε η ανερχόμενη Βρετανίδα ηθοποιός Τζέμα Άρτερτον. «Ευτυχώς προλάβαμε να την ‘κλείσουμε’ προτού βγει το ‘Quantum of Solace’ στους κινηματογράφους, γιατί από τότε έχει γίνει πολύ επιλεκτική» λέει χαριτολογώντας ο παραγωγός. Το ρόλο του Σέικ Αμάρ ανέλαβε ο βετεράνος ηθοποιός Άλφρεντ Μολίνα, και το καστ συμπληρώθηκε από επίσης επιτυχημένους Βρετανούς ηθοποιούς, όπως ο Τόμπι Κέμπελ, ο Στιβ Τουσέν και ο Ρόναλντ Πίκαπ.


ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΔΡΑΣΗ, ΜΕ ΑΦΘΟΝΟ ΠΑΡΚΟΥΡ

Σκηνές παρκούρ που αψηφούν τη βαρύτητα, ασύλληπτα άλματα και ακροβατικά, αγώνες με στρουθοκαμήλους στα βάθη της ερήμου, ξιφομαχίες που κόβουν την ανάσα: η ταινία ‘Prince of Persia: The Sands of Time’ αποτελεί τον ιδανικό καμβά έκφρασης για τον Τζόρτζ Άγκιλαρ και τους 4 ακόμα υπεύθυνους των επικίνδυνων σκηνών. Αρκετές εβδομάδες προτού αρχίσουν τα γυρίσματα, όλοι οι ηθοποιοί ακολούθησαν εντατικά προγράμματα προπόνησης για να ανταποκρίνονται στις σωματικές απαιτήσεις της ταινίας. «Δεν έχει νόημα να παίξεις σε ένα τέτοιο έργο αν δε μπορείς να συμμετέχεις στις επικίνδυνες σκηνές. Γι’ αυτό κι εγώ προσπάθησα να βρίσκομαι στην καλύτερη δυνατή φυσική κατάσταση, κάνοντας τρέξιμο, παρκούρ, βάρη και ιππασία» σχολιάζει ο Τζέικ Τζίλενχαλ. Συγκεκριμένα για την ιππασία, οι ηθοποιοί μεταφέρθηκαν σε ένα ράντσο έξω από τη Μαδρίτη, όπου και εκπαιδεύτηκαν από τον κορυφαίο Ισπανό ιππέα Ρικάρντο Κρουθ Μοράλ. Θέλοντας να παραμείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο πιστοί στο βιντεοπαιχνίδι όσον αφορά στον τρόπο κίνησης του Ντάσταν, που μπορεί να τρέχει εύκολα πάνω σε τοίχους, παραγωγός και σκηνοθέτης επέλεξαν να ενσωματώσουν πολλές κινήσεις παρκούρ. Και για να το καταφέρουν με επιτυχία αναζήτησαν τον «άνθρωπό» τους στη Γαλλία – τη γενέτειρα του παρκούρ - εξασφαλίζοντας τελικά τη συνεργασία του κατά πολλούς «ιδρυτή» του αθλήματος, Νταβίντ Μπελ. Για τη σκηνοθεσία των πολεμικών σκηνών κλήθηκε ο Τόμας Ντιπόντ, που είχε αναλάβει τα αντίστοιχα καθήκοντα και στις τρεις ταινίες ‘Οι Πειρατές της Καραϊβικής’.


ΕΠΙΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΜΑΡΟΚΟ
«Το Μαρόκο είναι ο ιδανικός τόπος για μια ταινία που αναφέρεται στον αρχαίο κόσμο» εξηγεί ο Τζέρι Μπρούκχαϊμερ. «Ειδικά έξω από τις πόλεις, η ζωή είναι ακόμα πιο παραδοσιακή. Επειδή γυρίζονται πολλές ταινίες εκεί, υπάρχει τεράστια υποδομή και ειδικευμένοι τεχνικοί που μπορούν να σε υποστηρίξουν, και το κράτος είναι πολύ δεκτικό. Επίσης οι Μαροκινοί είναι φοβεροί τεχνίτες και έκαναν φοβερή δουλειά για την ταινία». Ουδέν καλόν αμιγές κακού: Η κινηματογραφική ομάδα έπρεπε να συνηθίσει τις υψηλές θερμοκρασίες, που ορισμένες μέρες άγγιζαν και τους 50 βαθμούς Κελσίου. «Όλοι μας έλεγαν ότι το Μαρόκο είναι ένα απίστευτο μέρος, αρκεί να μην πας εκεί τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο. Μαντέψτε πότε κάναμε τα γυρίσματα...» λέει χαμογελώντας ο σκηνοθέτης Μάικ Νιούελ. «Αρχικά δε μπορούσα να αντιληφθώ γιατί το ξενοδοχείο μου ήταν άδειο, σύντομα όμως κατάλαβα το λόγο: δεν πηγαίνεις στο Μαρόκο τέτοια εποχή, έχει ασύλληπτη ζέστη» λέει με τη σειρά του ο Άλφρεντ Μολίνα. Πόσο μάλλον όταν έχεις να κινηματογραφήσεις τόσες σκηνές, σε τόσα διαφορετικά μέρη...

• Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις 23 Ιουλίου 2008, στην περιοχή Ουκαϊμντέν, 75 χιλιόμετρα έξω από το Μαρακές, σε ένα υψόμετρο 2.500 μέτρων. Η πρόσβαση ήταν δύσκολη, μάλιστα 20 Μαροκινοί εργάτες εργάστηκαν επί 25 μέρες για να κατασκευαστεί ο δρόμος μέχρι εκεί, το μέρος όμως ήταν ιδανικό για τις σκηνές της Μυστικής Κοιλάδας.

• Για τα πλάνα όπου βλέπουμε τον Περσικό στρατό να πλησιάζει στο Αλαμούτ, χρησιμοποιήθηκαν 500 Μαροκινοί κομπάρσοι, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν ειδικά από τον παλαίμαχο του αμερικανικού ναυτικού και τεχνικό σύμβουλο του Μπρούκχαϊμερ Χάρι Χάμφρις κι έναν Μαροκινό αξιωματικό της αστυνομίας. Η σκηνή γυρίστηκε 30 χιλιόμετρα έξω από το Ιζεργκέιν, στην έρημο του Αγκαφάι.

• Το Τάμεσλοτ είναι ένα απεριποίητο χωριουδάκι 20 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Μαρακές, με λίγα μαγαζιά και φτωχικά σπίτια, περιτριγυρισμένο από τείχη 700 ετών: ο καλλιτεχνικός διευθυντής Βολφ Κρέγκερ το μεταμόρφωσε στη μυθική πόλη Αλαμούτ της ταινίας. «Ο Βολφ Κρέγκερ είναι ένας πραγματικός καλλιτέχνης: έχει όραμα, δίνει προσοχή στη λεπτομέρεια, κάνει μεγάλα σχέδια και δε φοβάται να τα υλοποιήσει» παρατηρεί ο Τζέρι Μπρούκχαϊμερ. Ο Κρέγκερ έκανε ενδελεχή έρευνα πάνω στην αρχαία Περσική αρχιτεκτονική, πέρασε μέρες ολόκληρες με τον Μάικ Νιούελ μελετώντας φωτογραφίες του Ιράν και τελικά δημιούργησε κάτι περισσότερο από απλά σκηνικά: έναν ολόκληρο κόσμο που συνδύαζε την ιστορία με τη φαντασία. Το Αλαμούτ είναι ένα καθαρά φανταστικό μέρος, κάτι σαν τη μυθική Σάνγκρι-Λα, με έντονες Ινδικές επιρροές.

• Όλα τα σχεδιαστικά τμήματα υπολόγισαν στις μοναδικές ικανότητες των Μαροκινών χειροτεχνών, μαστόρων και χτιστών. Σχεδόν όλα τα αντικείμενα που φαίνονται στην ταινία δημιουργήθηκαν ειδικά για τις ανάγκες της μέσα σε τεράστια εργαστήρια του Μαρακές.

• Για τον πολεμικό εξοπλισμό του έργου κατασκευάστηκαν σχεδόν 3.500 διαφορετικά αντικείμενα, από ξίφη και ασπίδες μέχρι θήκες για σπαθιά και βέλη. «Η κύρια σχεδιαστική μας γραμμή για τα όπλα προέκυψε από μελέτη του Περσικού εξοπλισμού του 6ου αιώνα, αλλά επηρεαστήκαμε ταυτόχρονα και από το βιντεοπαιχνίδι. Μελετήσαμε πολλές συλλογές μουσείων του Ιράν, της Τουρκίας, της Αιγύπτου αλλά και του Βρετανικού Μουσείου του Λονδίνου» εξηγεί ο υπεύθυνος οπλοποιίας Ρίτσαρντ Χούπερ. Για την κατασκευή των όπλων χρησιμοποιήθηκαν παραδοσιακά υλικά, όπως σίδερο, καουτσούκ και ξύλο. «Στο Μαρόκο είχαμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε με τεχνίτες και ειδικότητες που έχουν εκλείψει πια σε χώρες όπως η Αγγλία και η Αμερική».

• Το Στιλέτο του Χρόνου παραπέμπει οπτικά στο αντίστοιχο στιλέτο του video game, μετά από απόφαση του Τζέρι Μπρούκχαϊμερ. Για τις ανάγκες της ταινίας κατασκευάστηκαν 20 πανομοιότυπα στιλέτα από διαφορετικά υλικά, ώστε να εξυπηρετούν τις συνθήκες κινηματογράφησης π.χ. στις επικίνδυνες σκηνές το όπλο πρέπει να είναι ελαφρύτερο και να αντέχει στις πτώσεις.

• Το σεληνιακό τοπίο του Μπουαϊσούν, 45 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μαρακές, ήταν η ιδανική τοποθεσία για το ερημικό βασίλειο του Σέικ Αμάρ. Συγκεκριμένα για τη σκηνή της «στρουθοκαμηλοδρομίας» χρειάστηκαν 4 ολόκληρες μέρες γυρισμάτων. Στη σκηνή συμμετείχαν οκτώ επαγγελματίες Μαροκινοί τζόκεϊ, που εκπαιδεύτηκαν ειδικά επί δύο εβδομάδες, αφού κανένας από αυτούς δεν είχε καβαλήσει ποτέ στη ζωή του στρουθοκάμηλο.

• Γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν επίσης και στο Ουαρζαζάρτε, το αυτοαποκαλούμενο «Χόλιγουντ της Βόρειας Αφρικής». Εκεί, πέρα από τους σκορπιούς και τα φίδια (υπήρχε ειδικός υπεύθυνος για να απομακρύνει τις οχιές και τα όποια δηλητηριώδη είδη από τους χώρους γυρισμάτων), η κινηματογραφική ομάδα ήρθε αντιμέτωπη με μια απίστευτη αμμοθύελλα. Ο διευθυντής φωτογραφίας Τζον Σιλ, παρ’ όλη την εμπειρία του από τα γυρίσματα του φιλμ ‘Ο Άγγλος Ασθενής’ – για το οποίο μάλιστα τιμήθηκε με Όσκαρ Φωτογραφίας – αντιμετώπισε σημαντικές δυσκολίες σ’ αυτό το στάδιο, γιατί η άμμος προκαλούσε έντονες φθορές στις κάμερες.

• Η οχυρωμένη πόλη του Αΐτ Μπεν Χαντού, με τα χωμάτινα κτίσματα και τα αραβικά μοτίβα, χρησιμοποιήθηκε επίσης για τα γυρίσματα. Το Αΐτ Μπεν Χαντού αναγνωρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO το 1987.

• Οι τελευταίες δύο μέρες γυρισμάτων στο Μαρόκο έγιναν στους Αμμόλοφους της Μερζούγκα, που υψώνονται 140 μέτρα πάνω από το βραχώδες έδαφος. Είναι το κλασικό τοπίο που περιβάλει κάθε αραβική φαντασία, αν και την τελευταία μέρα το θερμόμετρο άγγιξε τους 52 βαθμούς Κελσίους.


ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Μετά το Μαρόκο, η παραγωγή κατέληξε στα Pinewood Studios στο Μπάκιγχαμσαϊρ της Μεγάλης Βρετανίας, όπου κατέλαβε 9 τεράστια πλατό, ακολουθώντας σταθερά τα σχέδια του καλλιτεχνικού διευθυντή Βολφ Κρέγκερ. «Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να βρίσκεσαι σε ένα φυσικό περιβάλλον που μπορεί να σε γυρίζει πίσω στο χρόνο. Στα στούντιο του Λονδίνου όμως είχαμε τη δυνατότητα να μπλέξουμε περισσότερο τη φαντασία με την πραγματικότητα» λέει ο Τζέικ Τζίλενχαλ. Στα 9 πλατό στήθηκαν 35 διαφορετικά σκηνικά, μεταξύ των οποίων και η Ανατολική Πύλη του Αλαμούτ, με τείχη ύψους 15 μέτρων και φοινικόδεντρα ειδικά εισαγμένα από την Ισπανία. Η Πύλη του Αλαμούτ κατέλαβε σχεδόν ολόκληρο το πλατό του Μποντ, και το σκηνικό ήταν τόσο μεγάλο που επέτρεψε να γυριστεί μια σκηνή μάχης με εκατοντάδες κομπάρσους και 25 άλογα. Για τη συγκεκριμένη κατασκευή χρειάστηκαν 14 εβδομάδες και 40 τόνοι γύψου. Στα Pinewood Studios γυρίστηκαν επίσης όλα τα εσωτερικά πλάνα της ταινίας, όπως οι σκηνές που διαδραματίζονται μέσα στο παλάτι του Αλαμούτ, στα δωμάτια της Ταμίνα και του Τας, ή στην Αίθουσα του Ουρανού όπου φυλάσσεται το Στιλέτο του Χρόνου. Εδώ επίσης στήθηκε ο κήπος του Αλαμούτ, ο Ναός του Στιλέτου και μια ακριβής απομίμηση από το παζάρι του Αβράτ για να γυριστούν οι σκηνές παρκούρ.


ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ ΚΑΙ ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ
Η ενδυματολόγος Πένι Ρόουζ έστησε προσωρινά ένα μικρό «εργοστάσιο» ρούχων στο Μαρακές, με τεχνίτες όλων των ειδικοτήτων, για να δημιουργήσει τα 7.000 κοστούμια που φαίνονται στην ταινία. «Η Πένι είναι μοναδική στο είδος της» σχολιάζει ο Τζέρι Μπρούκχαϊμερ, που συνεργάστηκε με τη Ρόουζ και στις τρεις ταινίες ‘Οι Πειρατές της Καραϊβικής’. «Δίνει απίστευτη σημασία στη λεπτομέρεια και έχει μια μοναδική ικανότητα να βρίσκει τα κατάλληλα κοστούμια που αντιπροσωπεύουν ακριβώς τους χαρακτήρες. Επίσης μπορεί να οργανώσει οτιδήποτε, οπουδήποτε στον κόσμο». Η ενδυματολόγος επηρεάστηκε εικαστικά από τους Βικτοριανούς πίνακες που περιγράφουν σκηνές από την Αρχαία Ανατολή. Για να βρει τα κατάλληλα υφάσματα για το κάθε κοστούμι, η Ρόουζ γύρισε ολόκληρο τον κόσμο και συγκέντρωσε υλικά από κάθε γωνιά του πλανήτη: Τουρκία, Αφγανιστάν, Κίνα, Μαλαισία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, και φυσικά Μαρόκο. Κανένα όμως από τα κοστούμια δεν έφτανε καινούριο στα χέρια του παραλήπτη του: η Ρόουζ επέβαλε όλα τα ρούχα σε καταναγκαστική φθορά, με διάφορα αυτοσχέδια μέσα δικής της έμπνευσης, όπως τρίφτες τυριού και αναμίκτες σκυροδέματος.

Για την ολοκλήρωση της ταινίας χρησιμοποιήθηκαν επιπλέον εντυπωσιακά οπτικά εφέ, όπως στη σκηνή της τεράστιας αμμοθύελλας, στα πλάνα με τις απειλητικές οχιές και φυσικά στη σεκάνς αντιστροφής του χρόνου, όταν ενεργοποιείται το στιλέτο και απελευθερώνει την Άμμο του Χρόνου. Για να μη θυμίζει απλό rewind, το τεχνικό τμήμα δημιούργησε σε μορφή animatic την τελική εικόνα που ήθελε να επιτύχει και στη συνέχεια την κατέγραψε με τους ηθοποιούς, τοποθετώντας 9 κάμερες σε σημεία και γωνίες που είχαν μελετηθεί με ακρίβεια.


Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΑΪΚ ΝΙΟΥΕΛ

Σκηνοθετικό ντεμπούτο: ‘Το Ξύπνημα των Φαραώ’
Άλλες ταινίες: 'Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς’, ‘Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας’, ‘Το Χαμόγελο της Μόνα Λίζα’, ‘Ερωτικές Αναταράξεις’, 'Ντόνι Μπράσκο’, ‘Τέσσερις Γάμοι και μία Κηδεία’, ‘Μαγεμένος Απρίλης’, ‘Χορεύοντας με έναν Ξένο’.
Άλλες δραστηριότητες: Έχει συμμετάσχει ως executive producer σε επιτυχημένα φιλμ όπως οι ταινίες ‘Traffic’ και ‘High Fidelity’.


Ο ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΤΖΕΡΙ ΜΠΡΟΥΚΧΑΪΜΕΡ

Διακρίσεις:
Οι παραγωγές του Τζέρι Μπρουκχάϊμερ έχουν δεχθεί συνολικά 41 υποψηφιότητες για Όσκαρ, κερδίζοντας τις 6, 8 υποψηφιότητες για βραβείο Grammy (5 νίκες), 23 υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες (4 νίκες), 88 υποψηφιότητες για βραβείο ΕΜΜΥ (18 νίκες), αλλά και πολλές ακόμη υποψηφιότητες και διακρίσεις σε διάφορες διοργανώσεις (People’s Choice Awards, MTV Awards, Teen Choice Awards).
Σημαντικότερες ταινίες μετά το 2000: τριλογία ‘Οι Πειρατές της Καραϊβικής’, ‘Ψωνίζω Άρα Υπάρχω’, ‘Στα Ίχνη του Χαμένου Θησαυρού: Το Βιβλίο με τα Μυστικά’, ‘Deja Vu: 4 Μέρες 6 Ώρες Πίσω’, ‘Ο Δρόμος προς τη Δόξα’, ‘Στα Ίχνη του Χαμένου Θησαυρού’, ‘Βασιλιάς Αρθούρος’, ‘Βερόνικα Γκέριν: Θανάσιμη Αποκάλυψη’, ‘Τα Κακά Παιδιά 2’, ‘Μαύρο Γεράκι: Η Κατάρριψη’, ‘Περλ Χάρμπορ’.
Σημαντικότερες ταινίες σε συνεργασία με τον Ντον Σίμσον:
‘Top Gun’, ‘Ο Μπάτσος του Μπέβερλι Χιλς’, ‘Ο Μπάτσος του Μπέβερλι Χιλς 2’, ‘American Gigolo’, ‘Flashdance’, ‘Τα Κακά Παιδιά’, ‘Μέρες Κεραυνού’, ‘Ασυμβίβαστη Γενιά’, ‘Crimson Tide’, ‘Ο Βράχος’, ‘Απόδραση στον Αέρα’, ‘Αρμαγεδδών’, ‘Δημόσιος Κίνδυνος’, ‘Σε 60 Δευτερόλεπτα’, ‘Το Μπαρ των Ονείρων’, ‘Σύγκρουση Τιτάνων’.
Σημαντικότερες τηλεοπτικές σειρές: “C.S.I.: Crime Scene Investigation”, “C.S.I.: Miami”, “C.S.I.: NY”, “Without a Trace”, “Cold Case”, “The Amazing Race” και “Eleventh Hour”.
Πρόσφατα: Έκανε την παραγωγή στην παιδική 3D περιπέτεια ‘G Force’.
Σύντομα: Αναμένουμε τη νέα του ταινία, ‘The Sorcerer’s Apprentice’, με τους Νίκολας Κέιτζ, Άλφρεντ Μολίνα και Μόνικα Μπελούτσι.