Παρότι η ταινία ολοκληρώθηκε τυπικά το 2020, ο δημιουργός της συνέχιζε να δουλεύει πάνω στο θέμα της και σήμερα,  δύο χρόνια μετά την πρεμιέρα της και δέκα χρόνια μετά το πρώτο γύρισμα στο Κιρκάν της Τουρκίας, παραδίδει την τελευταία και ολοκληρωμένη εκδοχή της. Στο σενάριο του ντοκιμαντέρ συμμετέχει ο Helbesten Merwan Berekat, ένας από τους σημαντικότερους Κούρδους ποιητές και συγγραφείς.

Το «Θολό ποτάμι του Μπαασίμ» είναι η καταγραφή της πορείας δέκα χρόνων του ανήλικου Κούρδου πρόσφυγα Ραφίκ Ντάγοντ που αναζητά τον αδελφό του Μπαασίμ Ντάγοντ από τη Συρία μέχρι την Ουγγαρία ακολουθώντας το βουβό ανθρώπινο ποτάμι. 

Ο Ραφίκ την περίοδο αυτή θα διασχίσει εννέα χώρες και θα ενηλικιωθεί κατά τη διάρκεια του προσφυγικού ταξιδιού. Ο Ραφίκ θα διαφύγει από το Κομπάνι και θα βρεθεί στο στρατόπεδο του Κιρκάν στην επαρχία Χατάι της Τουρκίας, στα σύνορα με τη Συρία. Θα περιπλανηθεί στα εδάφη της Τουρκίας, θα μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια στην Αδριανούπολη προκειμένου να περάσει κρυφά τον Έβρο. Εκεί, θα συναντήσει τους διαβόητους διακινητές Εμρέ και Σεμίχ που θα του υποσχεθούν το πέρασμα στην απέναντι όχθη και τη συνάντησή του με τον αδελφό του. 

Ο Ραφίκ θα συλληφθεί στην Ελλάδα, θα μεταφερθεί σε δομή προσφύγων της Θεσσαλονίκης, θα διασχίσει νύχτα τα βουνά της Αλβανίας, θα κοιμηθεί σε νεκροταφείο της Κροατίας, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους φρουρούς των συνόρων, τους ψηλούς φράχτες κατά μήκος της βαλκανικής διαδρομής, την αστυνομική βία σε όλες τις εκφάνσεις της. Το όνειρο του Ραφίκ θα συντριβεί στον ηλεκτροφόρο φράχτη της Ουγγαρίας.

Μία αδιάκοπη περιπλάνηση του Ραφίκ και του κάθε Ραφίκ στο όριο της ζωής και του θανάτου, ένα ταξίδι από την Ανατολή στη Δύση όπου το όνειρο της μετάβασης στην Ευρώπη αρχίζει να ξεθωριάζει και τη θέση του παίρνει ένας ακαθόριστος και ρευστός στόχος: «να πάω στην απέναντι όχθη», «να βρεθώ στην άλλη πλευρά του φράχτη», χωρίς κανείς πια να μπορεί να πει με βεβαιότητα τι υπάρχει  στην απέναντι όχθη ή στην άλλη πλευρά.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάλυσης, ο ανυπεράσπιστος Ραφίκ, ολομόναχος σε έναν κόσμο βίας και εκμετάλλευσης της ανθρώπινης ύπαρξης, αναζητώντας τον αδελφό του κάπου στην Ευρώπη, μοιάζει να αναζητά ένα βλέμμα που θα τον αγκαλιάσει και θα τον υπερασπιστεί, ίσως τα σημάδια ενός ανύπαρκτου θεού καθώς διασχίζει τις γεωγραφικές συντεταγμένες. Ο Ραφίκ δεν θα συναντήσει ποτέ τον αδελφό του, γνώριζε ήδη από την αρχή του ταξιδιού του ότι ήταν νεκρός, ένα «αστέρι στο ποτάμι του Ιορδάνη», και θα μείνει παγιδευμένος πίσω από τους φράχτες.  

Κομβικό ρόλο στην ταινία παίζουν οι κινηματογραφημένοι πυλώνες κατά τη διάρκεια του προσφυγικού ταξιδιού. Ως «άνθρωποι από σίδερο», ακίνητοι και βουβοί, καταδικασμένοι να παραμένουν εγκλωβισμένοι στις ίδιες γεωγραφικές συντεταγμένες μέχρι την ολοκληρωτική τους διάβρωση, άλλοτε ταυτίζονται με τους εγκλωβισμένους στα ίδια γεωγραφικά σημεία πρόσφυγες και άλλοτε παρακολουθούν σιωπηλοί το βουβό ανθρώπινο ποτάμι καθώς διασχίζει τον χώρο.

Τη μουσική της ταινίας υπογράφει ο βραβευμένος με Grammy Θανάσης Αλατάς.

Η πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη το καλοκαίρι του 2020, υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Δημοσιογράφων και Συγγραφέων  και παρουσιάστηκε από τον νεοϋορκέζο φωτογράφο και καθηγητή φωτογραφίας στο πανεπιστήμιο St. John, William Alexander Morel. Συμμετείχε επίσης στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και στο 1ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Καταλονίας. Μεταφράστηκε στα καταλανικά και προβλήθηκε στη Βαρκελώνη και σε άλλες τρεις πόλεις της Καταλονίας. 

Η ταινία απέσπασε το 1ο βραβείο στο Διεθνές Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας καθώς και το βραβείο κοινού.