Η Τζουντίτ, γαλλίδα δημοσιογράφος, συναντά τον Σαλβαδόρ Νταλί αρκετές φορές, σχετικά για μια πιθανή συνέντευξη, την οποία ο Νταλί αρνείται. Στη συνέχεια για ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο φαίνεται δύσκολο να γυριστεί, ιδίως όταν ο Νταλί, οδηγώντας τη Rolls-Royce του στην παραλία, αχρηστεύει τη κάμερα πριν την έναρξη των γυρισμάτων.

Δεν πρόκειται για κάτι που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, αλλά όπως το περιέγραψε ο δημιουργός του, για μια “αληθινή ψεύτικη βιογραφία”.

Ο Quentin Dupieux εμπνεύστηκε από το Η Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας (1972) τη δομή της ταινίας του.

Στο πλούσιο καστ ήταν αρχικά και οι Alain Chabat και Pierre Niney, αλλά δεν ήταν διαθέσιμοι την εποχή των γυρισμάτων.

Η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε στο φεστιβάλ Βενετίας, αλλά εκτός συναγωνισμού.

Ο Thomas Bangalter (πρώην των Daft Punk) χρησιμοποίησε ως όργανο ένα αρχαίο σαντούρι για τη σύνθεση της μουσικής.