Το 1900, σ’ ένα χωριό της κοιλάδας του Πάδου, γεννιούνται την ίδια μέρα δύο παιδιά. Ο Αλφρέντο , εγγονός του πατριάρχη γαιοκτήμονα Αλφρέντο Μπελινγκέρι και γιος του μελλοντικού αφεντικού Τζιοβάννι, και ο Όλμο , εγγονός του χωρικού κολίγα Λέο Νταλκό.
Τα δυο παιδιά μεγαλώνουν μαζί, παίζουν και τσακώνονται. Κάτι τα ενώνει, κάτι ήδη τους χωρίζει. Ο γέρος ιδιοκτήτης τους συμπαθεί με τον τρόπο του τους χωρικούς του και τους προσφέρει κρασί. Εκείνοι απαντούν τροχίζοντας τα δρεπάνια τους. Μεγαλώνοντας τα παιδιά, αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι η μοίρα του καθενός θα είναι διαφορετική. Ο νεαρός Αλφρέντο πάντως συμπαθεί περισσότερο τον «ανορθόδοξο» θείο του Οτάβιο , παρά τον πατέρα του και ο Όλμο που γεννήθηκε μπάσταρδος, αναζητεί την «φωνή» του άγνωστου πατέρα του. Οι νέοι γνωρίζουν μαζί τις πρώτες σεξουαλικές εμπειρίες. Ο πατριάρχης Μπερλινγκέρι αυτοκτονεί και οι κολίγοι πίνουν χαρούμενοι . Αγνοούν ότι ο Τζιοβάννι , που κληρονομεί παραποιώντας την διαθήκη , θα γίνει πολύ χειρότερος αφέντης. Ενώ φτάνει ο Ά Παγκόσμιος πόλεμος , αρχίζουν οι πρώτες κοινωνικές αναταραχές , οι κόκκινες αγροτικές ενώσεις , οι απεργίες στις οποίες συμμετέχει ο Όλμο , με συμπαθούντα τον Αλφρέντο….
Το τεράστιο επικό κινηματογραφικό μυθιστόρημα «20ος αιώνας» όπως μεταφράζεται σωστά το ιταλικό «Noβετσέντο» αναπτύσσεται σε διάρκεια πέντε και πλέον ωρών και παρουσιάζεται σε δυο μέρη στην κινηματογραφική Λέσχη. Είναι μια τοιχογραφία της αληθινής ζωής στην Εμίλια , την πεδιάδα του Πάδου, όπου μεγάλωσε και ο ίδιος ο Μπερτολούτσι.
Από την μια πλευρά οι γαιοκτήμονες που θα ταυτιστούν φυσιολογικά με τον φασισμό, από την άλλη οι ακτήμονες κολίγοι. Η ταξική –πολιτική σύγκρουση θα εκφραστεί με χοντρές πινελιές , με επικά και μελοδραματικά στοιχεία.
Πίσω της όμως κρύβεται (και τρέφει το φιλμ) η βιωματική μνήμη , το ψυχολογικό , ακόμη και το ψυχαναλυτικό δράμα , η σχέση και η σύγκρουση δυο συνομήλικων αγοριών , αργότερα αντρών που προσφέρει την σάρκα, την αίσθηση, τις τρυφερές αποχρώσεις.