Ο πατέρας Παΐσιος δίνει τον αγώνα του, ως μοναχός πια, στη Μονή Φιλοθέου, στο Άγιον Όρος. Η μητέρα του δίνει και εκείνη τη δική της «μάχη», καθώς προσπαθεί να συγκεράσει μέσα της τη βαθιά πίστη της στον Θεό και την αγάπη της για τον γιο της.

Η Ευλογία μαθαίνει ότι ο γιος της επέστρεψε. Στενοχωριέται πολύ που δεν πέρασε από το σπίτι τους και αναζητά τον λόγο. Τα αδέλφια του ανεβαίνουν στο μοναστήρι για να τον συναντήσουν και να τον ρωτήσουν γιατί δεν τους επισκέφθηκε. Εκεί, αντιλαμβάνονται ότι ο αδελφός τους είναι δοσμένος στον Θεό.

Με τη βοήθεια των κατοίκων της Κόνιτσας, ο πατέρας Παΐσιος αρχίζει να ανοικοδομεί τη μονή. Αποφασίζει να πάει στην Κέρκυρα και να κάνει ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Αρσενίου. Έτσι, επισκέπτεται το σπίτι του και ζητά βοήθεια από τους γονείς και τα αδέλφια του.

Ο πατέρας Παΐσιος βρίσκει ένα ορφανό παιδί σε μια σπηλιά στο ποτάμι. Το πηγαίνει στο μοναστήρι, του δείχνει περισσή αγάπη και το παιδί, για πρώτη φορά στη ζωή του, νιώθει ότι κάποιος νοιάζεται για αυτό. Η φιλόπτωχος, που έχει δημιουργήσει ο πατέρας Παΐσιος, βοηθά αρκετό κόσμο στην Κόνιτσα.

Ο Πατέρας Παΐσιος παρακαλεί τον Χριστό, να του δείξει την πραγματική ταπείνωση. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας και ενώ βρίσκεται στο Ιερό και ετοιμάζεται να κοινωνήσει, ο ιερέας τον βγάζει έξω, λέγοντάς του ότι είναι ανάξιος να κοινωνήσει Σώμα και Αίμα Χριστού.

Η υγεία του Πατέρα Παΐσίου είναι σε σοβαρή κατάσταση και έτσι φιλοξενείται στο σπίτι μιας κυρίας από την φιλόπτωχο, μέχρι να αναρρώσει. Η μητέρα και η αδελφή του δυσκολεύονται να τον καταλάβουν και του ζητούν να πάει στο σπίτι τους.