Ένας Αμερικανός, στα ταραγμένα χρόνια του πολέμου στο Βιετνάμ, προκειμένου να αποφύγει την υποχρεωτική θητεία στο στρατό, δραπετεύει στον Καναδά εγκαταλείποντας ταυτόχρονα μια στρωμένη ζωή, με οικογένεια και λαμπρές επαγγελματικές προοπτικές. Εκεί κάνει καριέρα ως σκηνοθέτης στρατευμένων ντοκιμαντέρ. Πλέον πολλά χρόνια μετά βρίσκεται άρρωστος σε τελικό στάδιο καρκίνου, και επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις που του έχουν απομείνει για να δώσει μια μεγάλη συνέντευξη σε πρώην συνεργάτες του, και να εξομολογεί τη δική του αλήθεια.

Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών.

Ο Paul Schrader συνεργάζεται για τρίτη φορά με τον Richard Gere, με την πρώτη να πηγαίνει πίσω στο 1980 (Επάγγελμα Ζιγκολό) και τη δεύτερη στο 1997 (Οδύνη). Η δεύτερη ήταν και πάλι από διασκευή έργου του Russell Banks.

Ο Schrader αποφάσισε να δημιουργήσει μια ταινία πάνω στη θνησιμότητα όταν κατά την πανδημία COVID βρέθηκε ως ασθενής τρεις φορές στο νοσοκομείο. Η θνησιμότητα όμως κρύβονταν και πίσω από την επιλογή ενός έργου του παλιού του φίλου Russell Banks, που ήδη είχε διαγνωστεί με καρκίνο (θα φύγει από τη ζωή το 2023). Η επιλογή του τίτλου της ταινίας ήρθε μετά από πρόταση του ίδιου του Banks, μια κι αυτός ήταν ο αρχικός τίτλος του μυθιστορήματος του του 2021.

Ο Schrader όρισε ως επιρροές του τόσο τον Leo Tolstoy και το Ο Θάνατος του Ίλια Ίλιτς, όσο και τον Andrei Tarkovsky από τον Καθρέφτη (1975). Εν μέρει όμως επηρεάστηκε και από τον εαυτό του, ως προς την απομυθοποίηση της εικόνας του κινηματογραφιστή που είχε δημιουργήσει για τον ίδιο.

Το πολύ χαμηλό μπάτζετ ήταν η αιτία της άρνησης του Robert De Niro ως προς το να αναλάβει τον κεντρικό ρόλο.

Μετά το πέρας των γυρισμάτων, ο Schrader έγραψε και γύρισε έναν επιπλέον επίλογο για την ταινία του. Ενώ όμως προβλήθηκε αυτός στις Κάνες, κόπηκε για τη διανομή στις αίθουσες.