Ο Πολ θυμάται την παιδική του ηλικία... Τα ξεσπάσματα της μητέρας του... Τον ισχυρό δεσμό που είχε με τον αδερφό του Ιβάν, ένα βίαιο παιδί... Θυμάται...Όταν ήταν δεκαέξι χρονών, τον απαρηγόρητο πατέρα του.. Εκείνο το ταξίδι στη Ρωσία... Θυμάται όταν ήταν δεκαεννιά, την αδελφή του, τα ξαδέρφια του, τους φίλους που τον πρόδωσαν... Τις σπουδές στο Παρίσι... Μα πάνω απ' όλα ο Πολ θυμάται την Έστερ. Ήταν το κέντρο του κόσμου του. 

Η τελευταία - και πιο ώριμη - ταινία του Αρνό Ντεπλεσάν, My Golden Years (2015) ήταν η ταινία λήξης του 56ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

H ταινία My Golden Years (2015), μια ελεγεία για τη νεότητα, απέσπασε το βραβείο SACD (Societe des Auteurs et Compositeurs Dramatique) στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στο 68ο Φεστιβάλ Καννών 2015.

«Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κανείς τον Πολ. Κατανοεί πλήρως το περιβάλλον του, απλά είναι ανεπαρκής. Δείχνει να ξέρει που βαδίζει, αλλά αυτό δε τον βοηθά καθόλου. Οι σχέσεις του με τις γυναίκες είναι χαοτικές. Πιστεύει ότι η αγάπη είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, και θέλει να το σέβεται, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα είναι άπιστος. Είναι ευθύς με τους φίλους του και πάντα παλεύει να στέκεται επάξια απέναντι στις ίδιες του τις προσδοκίες. Ένας θεός ξέρει πόσο ψηλά βάζει τον πήχυ! Ο Πολ είναι πραγματικά ερωτευμένος με την Έστερ, είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να τον βάλει στη θέση του. Είναι το μόνο σημείο αναφοράς του».
Κεντίν Ντολμέρ (Πολ)

«Ο Αρνό είναι πολύ ακριβής, ξέρει τι θέλει. Μας έδωσε κάποιες ενδείξεις για τους χαρακτήρες, αλλά είναι πολύ διακριτικός- δε θέλει να αλλάξει αυτό που νιώθουμε. Θεωρεί ότι οι χαρακτήρες ανήκουν σε εμάς. Έδινε πολύ μεγάλη σημασία σε κάποιες προτάσεις ή λέξεις, στην προφορά τους, στη στιγμή που θα πέρναγες το χέρι από τα μαλλιά σου. Μπορεί να είναι λεπτομέρειες αλλά σου δίνουν σαφή καθοδήγηση. Πολλές φορές θα ερμήνευε ο ίδιος κάτι για να το δούμε- λέει ότι είναι κακός ηθοποιός αλλά δεν είναι αλήθεια. Ήταν συχνά αστείο ειδικά όταν παρίστανε την Έστερ να φιλάει το χέρι του Πολ».
Λου-Ροΐ Λεκογινέτ (Έστερ)