Αναζητώντας νέους τρόπους προσέγγισης της τραγωδίας, ο Βίκος Ναχμίας πειραματίζεται μεγεθύνοντας μια εξαιρετική στιγμή του αρχαίου δράματος: τη σκηνή της Κασσάνδρας στον Αγαμέμνονα της αισχυλικής Ορέστειας.

Λάφυρο του Αγαμέμνονα η κόρη του Πριάμου (που ο Απόλλωνας της δώρισε τη μαντική αλλά της αφαίρεσε τη δύναμη της πειθούς) προφητεύει το θάνατο του αλλά και τον δικό της, συνοψίζοντας τα δεινά του οίκου των Ατρειδών, ενώ ο χορός εκφράζει τη συμπάθειά του.

Στο εγχείρημα αφομοιώνονται μαρτυρίες, ποιήματα και τραγούδια από αντίστοιχες μοιραίες στιγμές.