Αναζήτηση
Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Ειδικό βραβείο επιτροπής και βραβείο FIPRESCI.
Τελευταία συνεργασία του Luis Bunuel με τη Silvia Pinal και τον μεξικανό παραγωγό Gustavo Alatriste (Pinal και Alatriste ήταν τότε νυμφευμένο ζευγάρι). Μαζί, εδώ ολοκλήρωσε ο ισπανός δημιουργός τον κύκλο του με το μεξικανικό σινεμά (20 ταινίες συνολικά), και επέστρεψε οριστικά στην Ευρώπη (έχοντας από το 1960 σπάσει την εξορία του στο Μεξικό, επιστρέφοντας στην Ισπανία για τη Βιριδιάνα -και μαζί ανακάλεσε στοιχεία από την πρώιμη σουρεαλιστική του περίοδο, που έκτοτε θα τον ακολουθούσαν).
Ελαφριά βασισμένο πάνω στη ζωή του ασκητή αγίου Συμεών του Στυλίτη (390-453), που είχε ζήσει επί 39 χρόνια πάνω σε έναν στύλο.
Η 45λεπτη ταινία επρόκειτο να είναι κομμάτι μιας μεγάλου μήκους ταινίας, ως μέρος ενός τρίπτυχου. Ο Gustavo Alatriste είχε ταξιδέψει στην Ευρώπη και είχε συναντηθεί με τον Federico Fellini και τον Jules Dassin. Αμφότεροι όμως ενώ συμφωνούσαν, ήθελαν να έχουν ως πρωταγωνίστριες της ιστορίας τους τις συζύγους τους (Giulietta Masina και Μελίνα Μερκούρη). Ο Alatriste όμως ήθελε και στις τρεις να πρωταγωνιστεί η δική του σύζυγος, η Silvia Pinal. Όταν ο παραγωγός θα αποφασίσει να σκηνοθετήσει ο ίδιος τη μία ιστορία, η Pinal θα αρνηθεί (δεν τον θεωρούσε ικανό να συνυπογράψει δημιουργικά μια ταινία πλάι στον Bunuel) και ήταν αυτό το αίτιο που τους οδήγησε αργότερα σε χωρισμό. Η Pinal θα αντιπροτείνει τους Vittorio de Sica και Orson Welles, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά, σε κάποιες χώρες το μεσαίου μήκους φιλμ προβάλλονταν μαζί με το Αθάνατη Ιστορία του Welles.
Το ροκ κομμάτι στη σκηνή του κλαμπ ερμηνεύεται από τους μεξικανούς Los Sinners και έχει τίτλο Rebelde Radiactivo.
