Ο Λουίτζι Κομεντσίνι (8 Ιουνίου 1916 - 6 Απριλίου 2007) ήταν Ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου.
Στη διάρκεια της καριέρας του, σκηνοθέτησε τους μεγαλύτερους Ιταλούς ηθοποιούς, ανάμεσά τους τον Βιτόριο ντε Σίκα και την Τζίνα Λολομπρίτζιντα στην ταινία Pane, amore e fantasia, ταινία που αποτέλεσε την απαρχή της κωμωδίας αλά ιταλικά.
Ο Κομεντσίνι ήταν παντρεμένος με την πριγκίπισσα Τζούλια (της οικογένειας Γκριφέο της Παρτάννα), και πατέρας της σκηνοθέτιδας Κριστίνα, της επίσης σκηνοθέτιδας Φραντσέσκα (με την οποία συνεργάστηκε στη σκηνοθεσία της τελευταίας του ταινίας, ριμέικ του Marcellino pane e vino), της Πάολα, σκηνογράφου, και της Ελεονόρα, διευθύντριας παραγωγής.
Ο Κομεντσίνι ήταν Χριστιανός Βαλδένσιος στο θρήσκευμα.
Ο Λουΐτζι Κομεντσίνι υπήρξε αναμφισβήτητα πατέρας της κωμωδίας αλά ιταλικά, μαζί με τον Ντίνο Ρίζι και τον Μάριο Μονιτσέλι. Ανάμεσα στους πολλούς ηθοποιούς που συνεργάστηκε ήταν οι Αλμπέρτο Σόρντι, Τοτό, Βιτόριο Γκάσμαν, Νίνο Μανφρέντι, Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι, Ούγκο Τονιάτσι, Σίλβα Κοσίνα, Κλαούντια Καρντινάλε και Σιλβάνα Μανγκάνο.
Γεννήθηκε στο Σαλό όμως ακολούθησε τον πατέρα του, ο οποίος ήταν μηχανικός, στο Παρίσι, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Στη γαλλική πρωτεύουσα ερωτεύτηκε τον κινηματογράφο. Επιστρέφοντας στην Ιταλία, σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου (όπου υπήρξε μέλος της Φασιστικής Φοιτητικής Οργάνωσης, κερδίζοντας μάλιστα και διάκριση στα 'Λιτοριάλι' κουλτούρας και τέχνης που οργάνωναν οι Φασίστες). Δεν ξέχασε, όμως, τον έρωτα τον παιδικών του χρόνων, αφού σκηνοθέτησε αρκετές ταινίες μικρού μήκους.
Παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Τζούλια. Στη συνέχεια εργάστηκε ως αρχιτέκτονας, ως κριτικός κινηματογράφου και αργότερα ως έφορος του ιταλικού κινηματογραφικού αρχείου.
Η πρώτη του επιτυχημένη ταινία βγαίνει το 1949, όταν σκηνοθέτησε τον Τοτό, τον οποίο μπερδεύουν με έναν αυτοκράτορα στο L'imperatore di Capri (Ο αυτοκράτορας του Κάπρι). Λίγα χρόνια αργότερα, το 1953, γεννήθηκε η πρώτη κωμωδία αλά ιταλικά με το Pane, amore e fantasia (Ψωμί, έρωτας και φαντασία), στο οποίο πρωταγωνίστησαν ο ντε Σίκα και η Λολομπρίτζιντα. Η συνέχεια ήταν το Pane, amore e gelosia (Ψωμί, έρωτας και ζήλεια), το 1954. Εγκαταλείποντας τη σειρά αυτή, σκηνοθέτησε τον Αλμπέρτο Σόρντι και την Σιλβάνα Παμπανίνι, στο La bella di Roma (Η ωραία της Ρώμης), το 1955.
Στα βήματα του Poveri ma belli (Φτωχοί αλλά ωραίοι), σκηνοθετεί, το 1957, την ταινία
... Διαβάστε περισσότερα Mariti in pericolo (Άνδρες σε κίνδυνο) και την αμέσως επόμενη χρονιά το Mogli pericolose (Επικίνδυνες σύζυγοι) με το ζευγάρι Κοσίνα - Σαλβατόρι.
Το 1960 ξανασκηνοθετεί τον Σόρντι στην ταινία που θεωρείται το αριστούργημά του, Tutti a casa (Όλοι στο σπίτι), μια δραματική κωμωδία για την Ιταλία μετά τη συνθηκολόγηση με τους συμμάχους. Με θέμα την ιταλική Αντίσταση, το 1963, σκηνοθέτησε την ταινία La ragazza di Bube (Το κορίτσι του Μπούμπε), έχοντας πρωταγωνίστρια την Κλαούντια Καρντινάλε. Η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Κάρλο Κασόλα. Στη συνέχεια ακολούθησε η δραματική ταινία Incompreso (Παρεξηγημένος), το 1966, και το Infanzia, vocazione e prime esperienze di Giacomo Casanova, veneziano (Παιδικά χρόνια, εκκλησιαστική πορεία και πρώτες εμπειρίες του βενετσιάνου Τζάκομο Καζανόβα), το 1969.
Το 1971 ο Κομεντσίνι ήταν ανάμεσα στους υπογράφοντες της έκκλησης που δημοσίευσε η εφημερίδα L' Espresso εναντίον του αστυνόμου Λουίτζι Καλαμπρέζι.
Μεγάλη επιτυχία συνάντησε η τηλεοπτική του σκηνοθεσία στις Περιπέτειες του Πινόκιο (1972) με τον Αντρέα Μπαλέστρι.
Την ίδια χρονιά, σκηνοθετεί τον Αλμπέρτο Σόρντι μαζί με τους Σιλβάνα Μανγκάνο, Μπέτι Ντέιβις και Τζόζεφ Κότεν στην ταινία Lo scopone scientifico (Χαρτοπαίκτης με ταλέντο), εξαιρετική κωμωδία με μελαγχολικές αποχρώσεις. Το 1975 γυρίζει την αστυνομική ταινία La donna della domenica (Η ωραία της Κυριακής), με πρωταγωνιστές το ετερογενές τρίο: Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι, Ζακλίν Μπισέ, Ζαν-Λουί Τρεντινιάν.
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα των Φρουτέρο και Λουτσεντίνι. Το 1976 συνεργάστηκε με τον Νίνο Μανφρέντι σε ένα από τα μέρη της σπονδυλωτής ταινίας Basta che non si sappia in giro όπου εμφανίζεται η Μόνικα Βίτι. Σε ένα από τα σκέλη της ταινίας Quelle strane occasioni (Αυτές οι παράξενες περιστάσεις) βάζει τον Σόρντι ως παπά να βρίσκεται, τον Δεκαπενταύγουστο, κλεισμένος σε ασανσέρ με μια ημίγυμνη Στεφανία Σαντρέλι.
Βάζει τον Τονιάτσι να υποδυθεί μια σιχαμερή και απεχθή προσωπικότητα στην ταινία Il gatto (Ο γάτος), το 1977, και το 1979 συμπεριλαμβάνει τους μεγαλύτερους και τις μεγαλύτερες ηθοποιούς του ιταλικού πανοράματος στo μπερδεμένο αλλά απολαυστικό L'ingorgo - Una storia impossibile (Το μποτιλιάρισμα - Μια απίθανη ιστορία).
Στη δεκαετία του '80, η κωμωδία αλά ιταλικά έχει φύγει από το προσκήνιο, κι έτσι μειώνονται τόσο οι ταινίες που σκηνοθετεί όσο και οι επιτυχίες: το Cercasi Gesù (Ψάχνοντας τον Ιησού), το 1982 με τον Μπέπε Γκρίλο και το Voltati Eugenio, με τον Μπερτράν Μπλιέ, το 1980. Η ιταλική τηλεόραση, RAI, στα δώδεκα χρόνια από την τεράστια επιτυχία του Πινόκιο, τον καλεί ξανά για να σκηνοθετήσει το Cuore (Καρδιά), το 1984. Στη συνέχεια επιστρέφει στην κωμωδία με την Βίρνα Λίζι και τον Μισέρ Σερό στο Buon Natale... buon anno (Καλά Χριστούγεννα... Καλή χρονιά), το 1989), προτού αποσυρθεί οριστικά λόγω ασθένειας στις αρχές της δεκαετίας του '90.
Ο Λουίτζι Κομεντσίνι πέθανε στη Ρώμη, στις 6 Απριλίου, 2007.
