Τέσσερις υπόγειοι χώροι διαπλέκονται και υπαγορεύουν την ιστορικο-κοινωνική διαδρομή της Κυψέλης από την πρώτη εποίκιση του μεσοπολέμου, και την αστική ακμή του '60 και του '70, ως την τωρινή πολυφυλετική της ταυτότητα.
Ο Θωμάς Κιάος συστήνει τα Εξάρχεια μέσα από τoυς τοίχους τους. Τοίχοι - εφημερίδες, τοίχοι - καμβάδες της underground κουλτούρας, τοίχοι διαμπερείς ανάμεσα σε ένα ταξικά ετερόκλητο ανθρώπινο υλικό.
Η εκπομπή κάνει στάση στην Ομόνοια. Δομημένη πάνω σε ένα δαιδαλώδες δίκτυο στεγασμένων περασμάτων(στοών), η αρχιτεκτονική της Ομόνοιας επιβάλλει μία πορεία όπου βυθίσματα στο σκοτάδι εναλλάσσονται με αναδύσεις στην επιφάνεια της πόλης και το φως.
Με κλειδί τη λέξη, την έννοια, το δομικό στοιχείο ''σκάλα'', η Περσεφόνη Μήλιου ανεβαίνει στο Κολωνάκι. Ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Κωνσταντινίδης, μια μετανάστρια θυρωρός, ένας χορογράφος και άλλοι παίρνουν θέση στην κλίμακα του Κολωνακίου.
Συμφωνώντας πως σαλόνι ορίζουμε το καλύτερο -όχι σύμφωνα με τις προσωπικές μα σύμφωνα με τις κοινωνικές επιταγές- δωμάτιο του σπιτιού, η Κηφισιά γίνεται αφορμή για να ανιχνευτούν αυτές οι κοινωνικές επιταγές και η εξέλιξή τους.
Με κλειδί τη λέξη, τη χωροταξική εφαρμογή, την κοινωνική συνθήκη ''αυλή'', ο Γιάννης Γαϊτανίδης παρουσιάζει την Ακαδημία Πλάτωνος. Η κάμερα αναζητά τα πιθανά υποκατάστατα ''της αυλής'' τρυπώνοντας σε εσωτερικούς χώρους της περιοχής.
Μέσα κλειδί τη λέξη, την έννοια, το χώρο ''αλάνα'', ο Θωμάς Κιάος παρουσιάζει το Ίλιον. Με σταθμούς τους αδόμητους ακόμα χώρους της συνοικίας, το ντοκιμαντέρ σχεδιάζει ένα χάρτη ελεύθερης, ανθρώπινης δράσης και κίνησης.
Με κλειδί τη λέξη, την έννοια ''αποθήκη'' ως εφαρμοσμένη χρήση η Περσεφόνη Μήλιου περιηγείται στον Ασπρόπυργο. Συμμετρικές βιομηχανικές εγκαταστάσεις και ασύμμετρα αυθαίρετα και τσιγγάνικα παραπήγματα εκθέτουν την ανομοιογένεια της περιοχής.
Με κλειδί τη λέξη, την έννοια, την επίπεδη δεσπόζουσα επιφάνεια ''ταράτσα'', ο Γιάννης Γαϊτανίδης ψηλαφίζει το Πέραμα. Τα δύο θεμελιακά γεω-μορφολογικά στοιχεία της συνοικίας, το Βουνό και η Θάλασσα αποτελούν τον κινητήριο μοχλό της αφήγησης.
Γέρακας. Ο Γιάννης Γαϊτανίδης συστήνει το Γέρακα ως ''οικόπεδο''. Με εγγενή την ποιότητα του ''ιδιωτικού'', η έννοια οικόπεδο περιφράσσει εξ αρχής το ντοκιμαντέρ σε ένα πλέγμα, κάνοντας ό,τι βρίσκεται εντός της αφήγησης να τίθεται σε ένα κλειστοφοβικό πλαίσιο.
Με κλειδί τη λέξη, την έννοια, την υλική κατασκευή ''φράχτης'', η Περσεφόνη Μήλιου παρατηρεί το Ολυμπιακό Χωριό. Πιτσιρικάδες που παρελαύνουν, χορεύουν break dance, σπάνε λάμπες και καίνε εξατμίσεις. Πώς να περιφράξεις τόση ενέργεια;
Με αφετηρία τις οχυρές περιφράξεις γύρω από τις επαύλεις της Εκάλης, το ντοκιμαντέρ αναζητά την αθέατη ζωή των κατοίκων πίσω από τον ηθελημένο τους αποκλεισμό.
