Η νεαρά Αλίκη, μετά το θάνατο του πατέρα της, του κυρίου Νέστορα, που ήταν γενικός κουμανταδόρος σ’ ένα θεατρικό μπουλούκι, παίρνει το δρόμο για την Αθήνα με μοναδική συντροφιά τον σκύλο της τον Αράπη. Η ορφανή πλέον κοπέλα, που μιμείται με επιτυχία τον Σαρλώ, μένει στο σπίτι της κυρίας Αμαλίας. Η τελευταία έχει ήδη πέντε παιδιά και περιμένει έκτο, φέρνοντάς τα πολύ δύσκολα βόλτα, γιατί ο ανεπρόκοπος άντρας της μπαινοβγαίνει συνεχώς στις φυλακές. Η Αλίκη, τόσο για να ζήσει η ίδια, όσο και για να βοηθήσει την κυρία Αμαλία, προσπαθεί να βρει κάποια δουλειά, χωρίς όμως επιτυχία και έτσι αναγκάζεται να δίνει παραστάσεις του δρόμου, παριστάνοντας τον Σαρλώ στο ρόλο του δικτάτορα από την ομώνυμη ταινία. Στο μεταξύ, η γνωριμία της μ’ έναν τυφλό φοιτητή της Νομικής, τον Πέτρο –ο οποίος εγκαταλείπεται άκαρδα από την κοπέλα του που τελικά δεν τον αγαπούσε αληθινά–, καθώς και ο θάνατος του σκύλου της, του Αράπη, φέρνει τους δύο νέους πιο κοντά κι ένας άδολος έρωτας συμπασχόντων ανθίζει ανάμεσά τους. Η ταινία –αρκούντως αντιχουντική μολονότι εμμέσως–, κακοπάθησε απ’ τη λογοκρισία και τέλος προβλήθηκε με σημαντικές περικοπές.