Ένα ταξίδι-προσωπικό ημερολόγιο ανάμεσα στα αόρατα ίχνη που ενώνουν την πόλη και τους ανθρώπους με το παρελθόν τους. Μια βαθιά προσωπική ταινία, κινηματογραφικά λιτή και συναισθηματικά βαθιά, για όλους τους τρόπους με τους οποίους η συναισθηματική μνήμη συμπορεύεται με τη συλλογική, για το τραύμα, τη σιωπή που βιώνεται σαν ενοχή, την αγάπη και τελικά την αποδοχή.

«Λο» στα ηπειρώτικα σημαίνει «σώπα». Αυτή η προστακτική της σιωπής πλανάται πάνω από αυτό το ντοκιμαντέρ- προσωπικό ημερολόγιο του Θανάση Βασιλείου, μια ιστορία μνήμης, εξιλέωσης, ενηλικίωσης.