Μια φωτορεπόρτερ, ένας αρχιτέκτονας κι ο ηλικιωμένος, ανοϊκός πατέρας του εγκλωβίζονται στο κέντρο της Αθήνας, μια μέρα που εκτυλίσσονται εκτεταμένα κι αόριστα επεισόδια. Η αναγκαστική συμβίωση έχει απρόβλεπτη εξέλιξη, και καθώς η ώρα περνά αναδύονται ιδεολογικές συγκρούσεις, σχέσεις εξάρτησης και συσσωρευμένος θυμός. Όλοι εμπλέκονται σε μια τεράστια οικολογική καταστροφή, μια πυρκαγιά που έκαψε δάση και κατοικημένες περιοχές σκοτώνοντας δεκάδες ανθρώπους. Η Άννα, η φωτορεπόρτερ, είναι πεπεισμένη ότι πρόκειται για σχεδιασμένο έγκλημα, με συγκεκριμένο στόχο και τεράστια οικονομικά οφέλη, κι αγωνίζεται να το αποδείξει. Όμως αυτή είναι μόνο μια ερμηνεία των γεγονότων. Για τον Παύλο, τον αρχιτέκτονα, τα ίδια γεγονότα έχουν μια διαφορετική ερμηνεία και την πιέζει να παραιτηθεί από τον αγώνα της. Ο μόνος που ξέρει τι έχει στ’ αλήθεια συμβεί είναι ο ηλικιωμένος πατέρας του, ο Λάμπρος, αλλά η αρρώστια έχει διαβρώσει πια τη μνήμη του και κανένα βέβαιο συμπέρασμα δεν μπορεί να βγει από τα λόγια του. Παρ’ όλα αυτά, η παρουσία τού πατέρα είναι κυρίαρχη και βασανιστική, αναγκάζοντας διαρκώς τους άλλους να τον υπηρετούν.

Η Στρατούλα Θεοδωράτου σκηνοθετεί για πρώτη φορά μια ταινία μυθοπλασίας, μετά από θητεία στο ντοκιμαντέρ και την τηλεόραση.

Ο Γιώργος Μωρόγιαννης επανεμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη μετά το 2008.