Η Έμμα Μποβαρί, μορφωμένη και καλοαναθρεμμένη παρά την ταπεινή της καταγωγή, ασφυκτιά στην φάρμα του πατέρα της και ονειρεύεται διαρκώς την απόδραση από την «μικρή» της ζωή. Θεωρώντας ότι η καλύτερή της ευκαιρία είναι η πρόταση γάμου του Σαρλ Μποβαρί, γιατρού της περιοχής, αποδέχεται την πρότασή του από παρόρμηση. Σύντομα, όμως, αντιλαμβάνεται ότι η νέα της ζωή δεν είναι καθόλου όπως την φανταζόταν, αλλά αντίθετα την βυθίζει στην ανία και ξυπνά μέσα της νέες τάσεις φυγής. Μια μικρή γεύση από την υψηλή κοινωνία είναι αρκετή για να την ωθήσει προς την αναζήτηση της απόλαυσης και του κοινωνικού κύρους σε άλλους κύκλους –και άλλες ανδρικές αγκαλιές- με τραγικά, ωστόσο, αποτελέσματα. Καθώς τα χρέη της συσσωρεύονται, η συμπεριφορά της γίνεται ολοένα πιο ανεξέλεγκτη, με αποτέλεσμα ο κλοιός γύρω της να στενεύει όλο και πιο επικίνδυνα.

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του Γκιστάβ Φλομπέρ, η ιστορία του μοιραίου πάθους της Μαντάμ Μποβαρί, αναβιώνει στην μεγάλη οθόνη, με πρωταγωνίστρια την νεαρή σταρ Μία Ουασικόφσκα.

Η Μία Ουασικόφσκα είναι η Έμμα Μποβαρί
Το άκρως απαιτητικό καθήκον της μεταφοράς ενός τόσο πολύπλοκου και αμφιλεγόμενου χαρακτήρα ανέλαβε μία από τις πιο ταλαντούχες και υποσχόμενες νεαρές ηθοποιούς που δουλεύουν σήμερα στο σινεμά, η Αυστραλή Μία Ουασικόφσκα. Έχοντας γίνει σταρ ως η πρωταγωνίστρια της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων» του Τιμ Μπάρτον, η Ουασικόφσκα έχει εντυπωσιάσει με τις εξαιρετικές της ερμηνείες σε ταινίες όπως τα «Stoker», «Only Lovers Left Alive», «The Kids Are All Right», «The Double» και «Maps to the Stars», μεταξύ άλλων.

Παρόλο που, μετά την «Jane Eyre» του Κάρεϊ Φουκουνάγκα, η Ουασικόφσκα ήταν διστακτική να αναλάβει ακόμη έναν εμβληματικό πρωταγωνιστικό λογοτεχνικό χαρακτήρα, η ίδια η Έμμα Μποβαρί και το σενάριο της κινηματογραφικής μεταφοράς την έπεισαν να το επιχειρήσει. Είναι, εξάλλου, ένας από τους πιο ζουμερούς ρόλους που θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί μία ηθοποιός: «Μου αρέσει η Έμμα γιατί δεν είναι η τυπική ηρωίδα. Συμβολίζει την ζήλεια, την οργή, την επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων, χαρακτηριστικά που συνήθως δεν επαινούμε στους πρωταγωνιστές των ιστοριών, που δεν μας αρέσουν πάνω και σε εμάς τους ίδιους. Επίσης, είναι ένας χαρακτήρας, τον οποίο αντιλαμβάνεται διαφορετικά ο καθένας, ανάλογα με την ηλικία, το φύλο ή και τις εμπειρίες του. Υπάρχει κάτι το μαγικό σε αυτό».


Από το βιβλίο στην ταινία
«Η αξία του μυθιστορήματός μου, αν έχει αξία δηλαδή, θα αφορά την εξισορρόπηση πάνω σε τεντωμένο σκοινί, ανάμεσα στις δύο αβύσσους του λυρισμού και της χυδαιότητας. […] Όλοι πιστεύουν ότι αγαπώ την πραγματικότητα, αλλά την απεχθάνομαι. Το βαθύ μου μίσος για τον ρεαλισμό με έσπρωξε να γράψω αυτό το μυθιστόρημα. Αλλά παρόλ’ αυτά απεχθάνομαι τον ψεύτικο ιδεαλισμό που μας κοροϊδεύει αυτές τις μέρες.» - Γκιστάβ Φλομπέρ

«Αυτά τα λόγια από τον Γκιστάβ Φλομπέρ υπέροχα αποτυπώνουν τις σκέψεις του όταν έγραφε το “Μαντάμ Μποβαρί”», γράφει η σκηνοθέτης, Σοφί Μπαρτ («Cold Souls») σχετικά με την ταινία της. «Είναι ακριβώς αυτή η σκέψη, η σύγκρουση ρεαλισμού και ρομαντισμού, χυδαιότητας και ποίησης, που τροφοδότησαν την επιθυμία μου να δουλέψω πάνω σε μια κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας. Βρίσκω την σύγκρουση αυτή πολύ εύστοχη και σε αρμονία με την ανθρώπινη εμπειρία.

»Η εμμονή του Φλομπέρ με το να βρει τις σωστές λέξεις είναι θρυλική, η εμμονή μου ως σκηνοθέτη είναι να βρω τον σωστό τόνο. Η πρόθεσή μας είναι να σεβαστούμε το πνεύμα του βιβλίου και να μείνουμε πιστοί στην ψυχολογία των χαρακτήρων, δημιουργώντας ταυτόχρονα μία μοντέρνα ταινία, η οποία, ελπίζω, θα προσελκύσει ένα νεανικό κοινό που θα ανακαλύψουν για πρώτη φορά το βιβλίο, καθώς και ένα μεγαλύτερο κοινό που θα το ανακαλύψει εκ νέου.

»Η Έμμα Μποβαρί θα είναι για πάντα ένα αίνιγμα, ένας ενδιαφέρων και μαγνητικός χαρακτήρας, αλλά καθώς ωριμάζω, την καταλαβαίνω καλύτερα. Ήπια, ντελικάτη, τρυφερή, γενναιόδωρη, εμμονοληπτική, η Έμμα μπορεί επίσης να γίνει επιθετική, επαναστάτης, μαχητική, προκλητική και αδιάλλακτη στην μάχη της για ανεξαρτησία και ικανοποίηση των πιο άγριων επιθυμιών και ορέξεων της. Είναι ένας χαρακτήρας με τον οποίο ο αναγνώστης εξελίσσεται και ωριμάζει. Αλλά το μυθιστόρημα παραμένει αιώνια νέο.

»Από την πρώτη φορά που διάβασα το σενάριο, με μάγεψε. Είναι μια αναζωογονητική και τολμηρή προσαρμογή. Απομακρύνεται ενίοτε από το μυθιστόρημα αλλά παραμένει πιστό στο πνεύμα του. Αν θέλαμε να μείνουμε αυστηρά πιστοί στο βιβλίο, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε την ταινία. Ο χρόνος και η δράση έχουν συμπιεστεί σε έναν χρόνο, και κάναμε μια πολύ συνειδητή επιλογή να επικεντρωθούμε σε μια πολύ νέα Έμμα. Δεν έχει καν την ευκαιρία να βιώσει την ενήλικη ζωή, πριν πέσει σε μια σειρά λαθών και κακών κρίσεων, και τελικά έναν χωρίς επιστροφή κατήφορο. Είναι μια αφελής και ευάλωτη νέα γυναίκα, που ζει σε έναν κόσμο προβολών και εξιδανικεύσεων, και κατασπαράσσεται από την τερατώδη αναζήτηση απόλαυσης.

»Είναι, επιπλέον, απομονωμένη σε έναν ανδρικό κόσμο και περιτριγυρισμένη από αποκρουστικός, συμβιβασμένους και στενόμυαλους ανδρικούς χαρακτήρες. Ο Σαρλ Μποβαρί είναι ο μόνος άνδρας που πραγματικά την αγαπά, αλλά είναι μια χωρίς όρους, άχαρη, άρρωστη αγάπη αφού είναι μάλλον μητρική, παρά συζυγική. Και η Έμμα συνειδητοποιεί την αγάπη του μάλλον αργά, όταν η μοίρα της είναι ήδη σφραγισμένη. Με όλα της τα ψεγάδια και τις αδυναμίες, η Έμμα Μποβαρί είναι μια μοντέρνα τραγική ηρωίδα, που προσκολλάται σε ένα υπερβολικά μακρινό ιδανικό. Προτιμά τον θάνατο από την ανία της πραγματικότητας και την μπουρζουά μικρότητα.

»Ο στόχος της ταινίας είναι να εμπλέξει το κοινό σε ένα ηθικό δίλημμα. Μπορεί να κατηγορούμε την Έμμα για τα λάθη της, τα καπρίτσια της, και τις καταστρεπτικές της επιθυμίες, αλλά πρέπει να νιώσουμε συμπόνια για αυτήν. Οι αντιθέσεις της την κάνουν πολύπλοκη και ευάλωτη, και πρέπει όλοι μας να δούμε τον εαυτό μας σε αυτήν, όπως ο Φλομπέρ έκανε με την διάσημή του φράση «Η Μαντάμ Μποβαρί είμαι εγώ». Εγώ θα πρόσθετα: η Μαντάμ Μποβαρί είμαστε εμείς!».