Η Έμιλι, η κόρη ενός πλούσιου επιχειρηματία, φτάνει στο Μαϊάμι με τη φιλοδοξία να γίνει επαγγελματίας χορεύτρια. Ερωτεύεται τον Σον, έναν νεαρό που είναι αρχηγός μιας μοντέρνας ομάδας χορού που κάνει απρόβλεπτα χάπενινγκ. Η ομάδα ονομάζεται ΜΟΒ και προσπαθεί να κερδίσει ένα διαγωνισμό χορού για να βρει χορηγό, σύντομα όμως ο πατέρας της Έμιλι απειλεί να αγοράσει την ιστορική γειτονιά των ΜΟΒ για να την απαλλοτριώσει, διώχνοντας χιλιάδες ανθρώπους από την περιοχή τους. Η Έμιλι μαζί με τον Σον και τους ΜΟΒ θα πρέπει ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε οι χορευτικές τους εμφανίσεις να γίνουν κινήσεις διαμαρτυρίες, διαφορετικά κινδυνεύουν να χάσουν το όνειρό τους: να παλέψουν για έναν ανώτερο σκοπό.

H τέταρτη συνέχεια της επιτυχημένης σειράς “Step Up” έχει φόντο το Μαϊάμι, και υπόσχεται να ανεβάσει τη θερμοκρασία με τις εντυπωσιακές χορογραφίες, τον καταιγιστικό ρυθμό και τους ταλαντούχους, πρωτοεμφανιζόμενους πρωταγωνιστές Κάθριν ΜακΚόρμικ (“So You Think You Can Dance”) και Ράιαν Γκούζμαν.


Λίγα Λόγια για την Παραγωγή

Από το ντεμπούτο του “Step Up” το 2006, οι παραγωγοί Τζένιφερ Γκίμπγκοτ και Άνταμ Σάνκμαν δημιούργησαν μια σειρά ταινιών χιπ-χοπ παραμυθιών, που αναμειγνύουν τον χορό των δρόμων με το κλασικό Ρωμαίος-και-Ιουλιέτα ειδύλλιο. Κάθε επεισόδιο της σειράς έφερνε στη μεγάλη οθόνη όλο και πιο εκπληκτικές χορογραφίες και ευφάνταστα σκηνικά.

Με το “Step Up Revolution”, την τέταρτη συνέχεια, οι παραγωγοί πραγματοποιούν τη μεγαλύτερη ταινία μέχρι τώρα: μια πρόκληση γεμάτη με χορευτικά που αψηφούν το νόμο της βαρύτητας και νεαρούς, καυτούς πρωταγωνιστές. Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται μια τολμηρή και καινοτόμος ομάδα καλλιτεχνών που ονομάζεται THE MOB. Οι ΜΟΒ χρησιμοποιούν τους δρόμους του Μαϊάμι ως σκηνικά για τις εμφανίσεις τους που περιλαμβάνουν μουσική, χορό, εικαστικές τέχνες και την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, για να παρουσιάσουν τα εξεζητημένα και αστραπιαία χορευτικά τους (γνωστά και ως flash mobs).

«Θελήσαμε να παρουσιάσουμε τα flash mobs, γιατί ενώ πρόκειται για μια πολύ καλά οργανωμένη και σχεδιασμένη χορευτική παράσταση, που παρουσιάζεται σε δημόσιους χώρους, εντούτοις μοιάζει εντελώς αυθόρμητη», εξηγεί ένας από τους παραγωγούς. «Γίνεται ζωντανά και επί τόπου, και γι’ αυτό υπάρχει πάντα η αίσθηση πως “οτιδήποτε μπορεί να συμβεί“. Τα flash mobs αυτή τη στιγμή είναι πολύ δημοφιλή: ο κόσμος τα παρουσιάζει έξω στους δρόμους, αλλά δε νομίζω πως μέχρι στιγμής τα έχει παρουσιάσει κανείς σε τέτοιο μέγεθος, με κορυφαίους χορευτές και χορογράφους».

Τα χορευτικά της ταινίας είναι φιλόδοξα και πρωτοφανή. «Δεν έχετε ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο σε ταινία», λέει η Γκίμπγκοτ. «Δεν υπάρχουν πια δύο ομάδες που μάχονται μεταξύ τους. Αντιθέτως, αφουγκραστήκαμε το πνεύμα της εποχής, και βασίσαμε την ταινία πάνω σ’ αυτό το θέμα». Το να πάρεις το χορό και να τον τοποθετήσεις στους μεγαλύτερους δρόμους μια μητρόπολης, είναι το στοιχείο που κάνει αυτή την ταινία πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες. «Βγαίνουμε στο δρόμο, μπροστά σε μεγάλα πλήθη, αντί να βλέπεις χορευτικές μάχες μέσα στα κλαμπ - κι αυτό μεταφέρει την ταινία σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Και δείχνουμε μερικούς από τους μεγαλύτερους χορευτές να κάνουν εξαιρετικά προσεγμένες παραστάσεις σε εντελώς απρόσμενα μέρη».

Στη συνέχεια, οι παραστάσεις αυτές εξελίσσονται σε κάτι πολύ πιο δυνατό από εντυπωσιακές κινήσεις. «Όπως λέει και ο χαρακτήρας της Έμιλι στην ταινία, “Eίναι ώρα να προχωρήσουμε από την τέχνη της παράστασης στην τέχνη της διαμαρτυρίας”. Κι αυτό είναι το κρίσιμο σημείο που αλλάζει τους χαρακτήρες. Η τέχνη μπορεί να χρησιμεύσει για κάτι πιο ουσιαστικό από το να λες απλώς, “Έι, κοίταξέ μας“. Μπορεί να μεταφέρει ένα μήνυμα. Και οι πρωταγωνιστές παίρνουν αυτό το μήνυμα και το μεταφέρουν με διασκεδαστικό και απρόσμενο τρόπο σε όλη την πόλη.»

Η ενέργεια και το …θράσος των flash-mobs ήταν αυτά που οδήγησαν το σκηνοθέτη Σκοτ Σπιρ στο όραμά του για την ταινία. «Οι ΜΟΒ κυριολεκτικά καταλαμβάνουν την πόλη για μερικές στιγμές. Είναι ένας επιθετικός και απελευθερωτικός ταυτόχρονα τρόπος έκφρασης, με τον οποίο εύκολα οι νέοι μπορούν να ταυτιστούν. Πηγαίνεις σ’ ένα δημόσιο χώρο, κι ενώ όλοι είναι απασχολημένοι με το φαγητό τους ή με τις δουλειές τους, εσύ τους θυμίζεις ότι μπορούν μέσω τους χορού να ξεσπάσουν ανά πάσα στιγμή. Ο χορός είναι χαρά. Η ζωή είναι χαρά».

Για να «χτίσει» τη συντροφιά μεταξύ των ηθοποιών, ο σκηνοθέτης τους ενθάρρυνε να περνούν χρόνο μαζί και εκτός σετ. «Ένα στοιχείο πολύ ιδιαίτερο στις χορευτικές ταινίες, είναι ότι δεν συναντάς τους άλλους μόνο στην ανάγνωση του σεναρίου και μετά ο καθένας τραβάει το δρόμο του», εξηγεί ο ίδιος. «Είχαμε μια μακρόχρονη διαδικασία προβών. Το καστ λοιπόν, έκανε παρέα και μετά τις δοκιμές, έτρωγαν πάντα όλοι μαζί. Έτσι, την πρώτη μέρα των γυρισμάτων, όλοι είχαν ήδη δεθεί μέσα από μήνες εξάσκησης και προετοιμασίας. Κι αυτό που ξεκίνησε ως εντολή, κατέληξε να τους δέσει σα να ήταν μια μικρή οικογένεια».


Οι πρωταγωνιστές

Το “Step Up Revolution”, ακριβώς όπως και οι προηγούμενες ταινίες, ενώνει ένα νέο άντρα και μια νέα γυναίκα, που αρχικά μπορεί να δείχνουν ότι δεν έχουν τίποτα κοινό, αλλά η αγάπη τους για το χορό μετατρέπεται σε ένα πάθος που αλλάζει τη ζωή τους. Ο Σον (Ράιαν Γκούζμαν) είναι ο ατίθασος γιος ενός Κουβανού μετανάστη της εργατικής τάξης, που βρίσκει τρόπο έκφρασης στο street dance, ενώ η Έμιλι (Κάθριν ΜακΚόρμικ) είναι μια φιλόδοξη χορεύτρια του σύγχρονου, που νιώθει διαιρεμένη μεταξύ των προνομίων που της προσφέρει ο πλούτος του πατέρα της και των καλλιτεχνικών της ονείρων.
«Σ’ αυτές τις ταινίες, το κάστινγκ πολλές φορές είναι το πιο σημαντικό στοιχείο», λέει η Γκίμπγκοτ, «Κι εμείς είχαμε μεγάλη τύχη με τους πρωταγωνιστές μας, γιατί είναι η καρδιά και η ψυχή της ταινίας. Από τη στιγμή που τους βρήκαμε, μπορέσαμε να φτιάξουμε τις χορογραφίες στα μέτρα των δικών τους χαρισμάτων».

Ο Γκούζμαν, που προέρχεται από το χώρο των πολεμικών τεχνών, δεν είχε χορέψει επαγγελματικά ποτέ στο παρελθόν, και παρ’ όλο που οι δημιουργοί της ταινίας είχαν εντυπωσιαστεί πολύ από την οντισιόν του, δεν ήταν καθόλου σίγουροι για τις ικανότητές του στο χορό. «Μπήκε στο δωμάτιο εκπέμποντας έναν απίστευτο μαγνητισμό», λέει ο παραγωγός Ματ Σμιθ. «Ήταν δυνατός υποκριτικά, αλλά δεν είχε καμία απολύτως χορευτική παιδεία. Άλλοι υποψήφιοι, επαγγελματίες χορευτές, έπαιρναν το αεροπλάνο από οπουδήποτε κι αν βρίσκονταν, από τουρνέ όπου δούλευαν με τη Ριάνα ή την Μπρίτνεϊ Σπίαρς, για να περάσουν από οντισιόν – κι από την άλλη, είχαμε εκεί μπροστά μας έναν αθλητή του ΜΜΑ, που δεν είχε χορέψει ποτέ στη ζωή του». Αλλά ο Γκούζμαν δέχτηκε την πρόκληση με ένα μείγμα θάρρους, αποφασιστικότητας και ικανοτήτων. «Όσοι χορογράφοι δούλεψαν μαζί του είπαν ότι ή στην προηγούμενη ζωή του υπήρξε χορευτής, ή ότι μας δούλευε όλους κανονικά, αφού “τα ‘πιανε” όλα με τόση μεγάλη ευκολία και τα κατάφερνε περίφημα», λέει η Γκίμπγκοτ. «Ο Ράιαν “το έχει”. Δεν υπήρχε τίποτε που δεν μπορούσε να κάνει: χιπ-χοπ, σάλσα, ό,τι και να του δίναμε, εκείνος το έκανε».

Όσο για την Κάθριν ΜακΚόρμικ, γνωστή στο τηλεοπτικό κοινό χάρη στο πρόγραμμα “So You Think You Can Dance”, οι παραγωγοί δεν είχαν καμία αμφιβολία για τις χορευτικές της ικανότητες. Μόνο που δεν είχε καμία εμπειρία ως ηθοποιός. «Ξέραμε ότι θα ήταν καταπληκτική με τις χορογραφίες», εξηγεί η Γκίμπγκοτ, «όποτε την έβλεπα στην εκπομπή μαγευόμουν. Έτσι, πήραμε το ρίσκο για τις ερμηνευτικές της δυνατότητες, και πέτυχε: αντεπεξήλθε στην πρόκληση με υπέροχο τρόπο».