Το Αφήνοντας το Λας Βέγκας (αγγλικά: Leaving Las Vegas) είναι μια δραματική ταινία Αμερικανικής παραγωγής του 1995 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Μάικ Φίγκις, βασισμένη στο ημι-αυτοβιογραφικό ομώνυμο μυθιστόρημα του 1990 του Τζον Ο΄Μπράιεν, ο οποίος αυτοκτόνησε αφού προηγουμένως είχε υπογράψει τα δικαιώματα μεταφοράς του μυθιστορήματος του. Πρωταγωνιστούν ο Νίκολας Κέιτζ, Ελίζαμπεθ Σου και ο Τζούλιαν Σαντς.
Μετά από περιορισμένη κυκλοφορία στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 27 Οκτωβρίου 1995, η ταινία κυκλοφόρησε σε εθνικό επίπεδο στις 9 Φεβρουαρίου 1996, έχοντας λάβει πολλούς καλούς επαίνους από κριτικούς και κοινό. Ο Κέιτζ έλαβε το Όσκαρ Α 'Ανδρικού Ρόλου και την Χρυσή Σφαίρα Α' Ανδρικού Ρόλου σε δραματική ταινία, ενώ η Σου ήταν υποψήφια για την Χρυσή Σφαίρα Α' Γυναικείου Ρόλου σε δραματική ταινία και Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Η ταινία έλαβε επίσης υποψηφιότητες για Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο και Καλύτερη Σκηνοθεσία.
Η ταινία απογειώνεται με έναν ιλιγγιώδη τόνο μανιακού, ξεφτισμένου λυρισμού που κλέβει ασύστολα από τα αστείρευτα αποθέματα υποκριτικής δεινότητας που κρύβει μέσα του αυτό το αξεπέραστο τέρας ηθοποιίας που ακούει στο όνομα Νίκολας Κέιτζ. Το μόνο που ξέρουμε για τον Μπεν είναι ότι έχασε τη γυναίκα και το παιδί του εξαιτίας του αλκοολισμού του και τώρα χάνει και το τελευταίο του οχυρό: τη δουλειά του σαν συγγραφέας.
Καίγοντας τα υπάρχοντά του, κατευθύνεται προς το Λας Βέγκας με έναν απλό στόχο: Να αυτοκτονήσει πίνοντας μέχρι να πέσει νεκρός. Πέρα από κάθε ελπίδα, χαμένος από τις τεράστιες ποσότητες αλκοολούχων ποτών που καταναλώνει, κατακτά κάποιες νηφάλιες στιγμές (όταν δεν τον καταπιέζουν τα βάσανα) το καλοπροαίρετο, ακατάσχετο κέφι ενός ανθρώπου για τον οποίο δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ελεύθερης πτώσης και απόλυτης ελευθερίας. Βρίσκει μια όμορφη νεαρή πόρνη τη Σέρα και την πηγαίνει στο μοτέλ του. Το σεξ, στην κατάστασή που βιώνει, είναι κάτι το εντελώς αδύνατον. Έτσι καταλήγουν να πίνουν μαζί, να λιποθυμούν μαζί και, μετά από κάμποσες «συνευρέσεις» μετά, να μετακομίζουν μαζί. Εκείνος θέτει μόνον έναν όρο: Ότι η Σέρα δεν θα του ζητήσει ποτέ να σταματήσει να πίνει. Εκείνη συμφωνεί υπό έναν όρο: Να μη της ζητήσει ποτέ να σταματήσει να γατζώνεται πάνω του...
Μια ιστορία αγάπης θυελλώδης όσο καμία άλλη, τραγική και υπέροχη, μια ζοφερή, μαγευτική ραψωδία αυτοκαταστροφής, που προκλητικά δεν ενδιαφέρεται για κανενός είδους εξιλέωση ή ακόμη χειρότερα για ένα happy end σε στυλ Χόλιγουντ. Ο Φίγκις δεν προσποιείται, ούτε λεπτό, ότι αυτή η ταινία είναι για τον καθένα. Το περιβάλλον του είναι άθλιο, η γλώσσα του κοφτερή σαν μαχαίρι και το ζευγάρι εραστών του δεν βγήκαν στην γύρα για γλύκες και σιρόπια αλλά για μια απόλυτη, απελπισμένη, ύστατη απελευθέρωση. Σκληρό, αλλά αγνό μαγευτικό σινεμά, που βουτά όσο πιο βαθιά αντέχει στο πηχτό μυστήριο μιας αγάπης άνευ όρων και κανόνων.