Στην κατεχόμενη απ’ τα Γερμανικά στρατεύματα Γαλλία, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, μια Εβραία κοπέλα, η Σοσάνα, γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας ολόκληρης της οικογένειάς της από τους Ναζί. Εκείνη, κατορθώνει να γλιτώσει και να δραπετεύει στο Παρίσι, όπου αποκτά νέα ταυτότητα και ζωή ως ιδιοκτήτρια ενός μικρού κινηματογράφου. Ταυτόχρονα, μια επίλεκτη ομάδα στρατιωτών, με επικεφαλής τον Υπολοχαγό Άλντο Ρέιν, αποφασίζει να εισβάλλει στη Γαλλία, και να κάνει τη ζωή των Γερμανών του Τρίτου Ράιχ κόλαση, μην αφήνοντας κανένα ζωντανό στο πέρασμά της – και μάλιστα ασκώντας πάνω τους τα απάνθρωπα αντιεβραϊκά μέτρα των Ναζί, με στόχο την τιμωρία τους με το ίδιο νόμισμα… Γνωστοί στους εχθρούς τους ως “Μπάσταρδοι”, η ομάδα του Ρέιν βρίσκει στο πρόσωπο μιας Γερμανίδας ηθοποιού μία ανέλπιστη σύμμαχο στη μάχη που δίνει. Αλλά κι η Σοσάνα, καλείται να παίξει ένα σημαντικό ρόλο…

Η πολυαναμενόμενη ταινία του 2009 είναι γεγονός! Η αναμονή τελείωσε… κι έρχεται το έξαλλα χορογραφημένο spaghetti western του 21ου αιώνα. Μια αδρεναλινική ταινία με πρωταγωνιστή τον αγνώριστο Μπραντ Πιτ σε ρόλο Εξολοθρευτή Ναζί, όπως μονάχα ο ασύγκριτος και παρανοϊκά εμπνευσμένος σκηνοθέτης-ενορχηστρωτής Κουέντιν Ταραντίνο θα μπορούσε να το οραματιστεί.

INFO

• Η ταινία Inglourious Basterds είναι remake της ταινίας του 1978 Inglorious Bastards του Έντζο Καστελάρι, ο οποίος κάνει κι ένα cameo στην ταινία. Βέβαια από τη στιγμή που το remake αναλαμβάνει ο Κουέντιν Ταραντίνο, είναι βέβαιο πως όχι μόνο δε θα μοιάζει και πολύ με το αρχικό φιλμ, αλλά μάλλον δε θα μοιάζει με τίποτα απ’ ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα, ιδίως όσον αφορά στον πόλεμο και την κινηματογραφική του αποτύπωση. Σχολιάζει ο Καστελάρι «Είναι μια τελείως διαφορετική ταινία. Είναι κάτι ολότελα φτιαγμένο από τον Ταραντίνο. Δεν πρόκειται για remake. Απλά είναι κάτι που του ενέπνευσα.» Πρόκειται για ένα παραμύθι τόσο ιδιότυπο όσο και ο εμπνευστής του… Μια φορά λοιπόν κι έναν καιρό… έρχεται η εναρκτήρια σκηνή στη Γαλλία… Οι σκηνές που ακολουθούν ανά κεφάλαιο είναι η καθεμιά ξεχωριστή, με το δικό της ύφος και ατμόσφαιρα, πάντα στα πλαίσια της εικονογραφίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
• Η ιδέα για την ταινία γεννήθηκε σχεδόν μια δεκαετία πριν, με τον ίδιο το σκηνοθέτη να μη ξέρει εάν θέλει να την κάνει τηλεοπτική σειρά ή μυθιστόρημα. Κατά τη διάρκεια των χρόνων, πολλά στοιχεία άλλαξαν μέσα από την αλληλεπίδραση φίλων και γνωστών του που απολάμβαναν τον Ταραντίνο να παίζει ο ίδιος σκηνές από το σενάριό του, με τον τίτλο να παραμένει πάντοτε σταθερός.
• Για τους ρόλους, ο Ταραντίνο ήθελε να βρει ηθοποιούς των αντίστοιχων εθνικοτήτων για να επιτύχει το μεγαλύτερο δυνατό ρεαλισμό. Ο Μπραντ Πιτ γοήτευσε το σκηνοθέτη από τη πρώτη τους συνάντηση στη Γαλλία. Αντίστοιχα λειτούργησε και η χημεία με τους υπόλοιπους ηθοποιούς.
• Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στις 9 Οκτωβρίου του 2008 και αυτά έλαβαν χώρα σε Γερμανία και Γαλλία.
• Στην ταινία πήραν μέρος περίπου 160 κασκαντέρ (στην τελευταία σκηνή του απόλυτου μακελειού).
• Η ταινία που προβάλλεται (αποσπασματικά)… εντός της ταινίας με τον υποτιθέμενο τίτλο «Η Τιμή του Έθνους» είναι σκηνοθετημένη από τον Ιλάι Ροθ και τον αδελφό του Γκάμπριελ.
• Η αξία της ταινίας σύμφωνα με το σκηνοθέτη αλλά και τους λοιπούς συντελεστές, είναι πως είναι ρομαντική, καθώς πρεσβεύει πως ο κινηματογράφος σώζει τον κόσμο, όχι όμως μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά αφού στον κινηματογράφο πέφτουν οι τίτλοι τέλους, που δίνουν την Ταραντινική ανάγνωση της Ιστορίας. Άλλωστε είναι γνωστή η λατρεία του Ταραντίνο για τον κινηματογράφο και το πάθος του για τις ταινίες και γι’ αυτό άλλωστε και μέσα στις ταινίες του μπορεί κανείς να αποκρυπτογραφήσει πολλές αναφορές (ιδίως σε επίπεδο ονομάτων).
• Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο φετινό Φεστιβάλ Κανών με τον Κρίστοφ Βαλτς να κερδίζει το Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας.