Ο Νίκος Ρίζος (Πέτα Άρτας, 30 Σεπτεμβρίου 1924 - Αθήνα, 20 Απριλίου 1999) ήταν διάσημος ηθοποιός . Πρωταγωνίστησε σε κωμωδίες του ελληνικού κινηματογράφου. Παντρεύτηκε την, επίσης ηθοποιό, Έλσα Ρίζου, με την οποία απέκτησε έναν γιο.

Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην κλασική επιθεώρηση «Ανθρωποι, άνθρωποι» το 1948, στο θέατρο «Μετροπόλιταν» και απέκτησε δικό του θίασο το 1959, ενώ το 1961 δημιούργησε το θίασο "Βασίλης Αυλωνίτης - Γεωργία Βασιλειάδου - Νίκος Ρίζος", που διατηρήθηκε, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, μέχρι το 1965, παρουσιάζοντας διάφορες κωμωδίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γερμανία για τους μετανάστες. Το 1986 μετέτρεψε τον κινηματογράφο «Αστορ» της οδού Σταδίου σε θέατρο, το οποίο λειτούργησε υπό την καλλιτεχνική διεύθυνσή του μέχρι το 1990. Ο Νίκος Ρίζος, άλλωστε, υπήρξε πολύ επιτυχημένος θεατρικός επιχειρηματίας επί 27 χρόνια. Έπαιξε σε περίπου 300 κινηματογραφικές ταινίες, όπως Το σωφεράκι του Γιώργου Τζαβέλλα, Ο θησαυρός του μακαρίτη του Νίκου Τσιφόρου, Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός, Συμμορία εραστών και άλλα. Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε μαζί με τη Μάρθα Καραγιάννη στη σειρά Ο δρόμος του Κώστα Λυχναρά, σε σενάριο Κώστα Πρετεντέρη και το 1999 στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη Η αίθουσα του θρόνου στο Μέγκα. Ήταν η τελευταία του εμφάνιση στην τηλεόραση.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του διέμενε στου Γκύζη. Ο Νίκος Ρίζος υπέστη έμφραγμα του μυοκαρδίου στις 20 Απριλίου του 1999 και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου και κατέληξε από πνευμονικό οίδημα[2] . Κηδεύτηκε με πλήθος κόσμου στο Α΄ Νεκροταφείο.