Ο Γουόρεν Μπίτι (30 Μαρτίου 1937) είναι Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών, βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία του 1981 Οι Κόκκινοι (Reds, 1981).
Στην πολύχρονη καριέρα του ο Μπίτι έλαβε συνολικά 14 υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, 4 εκ των οποίων ήταν για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, ενώ οι υπόλοιπες ήταν για τη σκηνοθεσία, τη συγγραφή σεναρίων και την παραγωγή ταινιών. Έχει επίσης βραβευτεί με 4 Χρυσές Σφαίρες, έχει λάβει το Βραβείο Cecil B. DeMille και βραβείο του Αμερικανικού Ινστιτούτο Κινηματογράφου για την προσφορά του στην έβδομη τέχνη.
Όταν ο Γουόρεν Μπίτι ξεκινούσε την καριέρα του κάνοντας την πρώτη εμφάνιση στην τηλεόραση το 1957 η αδελφή του Σίρλεϊ Μακ Λέιν είχε ήδη λάβει αναγνώριση στο χώρο του κινηματογράφου έχοντας συμμετάσχει στην ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ Ποιος σκότωσε τον Χάρι (The Trouble With Harry) το 1955 και στην ταινία που κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας το 1956 την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Ιούλιου Βερν Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες.
Ο Μπίτι συνέχισε παράλληλα να σπουδάζει δράμα στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν, αφήνοντας πίσω του το χώρο του αμερικανικού ποδοσφαίρου στο οποίο είχε διαπρέψει κατά την εφηβεία του. Μετά το πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο αποφάσισε να μεταφερθεί στη Νέα Υόρκη για να συνεχίσει τις σπουδές του στη σχολή της Στέλλα Άντλερ.
Εμφανίστηκε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και το 1960 έλαβε υποψηφιότητα για βραβείο Τόνυ για τη συμμετοχή του στο θεατρικό του Γουίλιαμ Ίνγκε A Loss of Roses.
Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που εμφανίστηκε στο Μπρόντγουεϊ.
Ένα χρόνο αργότερα ο σκηνοθέτης Ελία Καζάν του προσέφερε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Πυρετός στο Αίμα (Splendor in the Grass, 1961) πλάι στη Νάταλι Γουντ ταινία για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα για καλύτερη ανδρική ερμηνεία σε δράμα.
Ακολούθησε η ταινία Το τέλος μιας αγάπης (The Roman Spring of Mrs. Stone, 1961) βασισμένη σε θεατρικό του Τένεσι Γουίλιαμς. Αφού το 1965 αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το σετ της ταινίας Χαρέμι για δυο (What's New Pussycat) χάρη στους χειρισμούς του Γούντι Άλεν ο Μπίτι έλαβε παγκόσμια φήμη και διθυραμβικές κριτικές για το επόμενό του εγχείρημα το γκανγκστερικό δράμα Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie and Clyde) 1967. Ο Μπίτι που συμπρωταγωνίστησε με τη Φέι Ντάναγουεϊ και τον Τζιν Χάγκμαν ήταν επίσης παραγωγός της ταινίας και είχε τον πλήρη έλεγχο πάνω στην πορεία της.
Η ταινία έλαβε δέκα
... Διαβάστε περισσότερα υποψηφιότητες για Όσκαρ και έκανε τεράστια επιτυχία.
Την ίδια χρονιά σύναψε ερωτική σχέση με την Αγγλίδα ηθοποιό Τζούλι Κρίστι μια σχέση που κράτησε 7 χρόνια.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, ο Μπίτι συνέχισε την ανοδική του πορεία πρωταγωνιστώντας στις ταινίες: Η Έντιμος Κυρία και ο Χαρτοπαίκτης (McCabe And Mrs. Miller, 1971) του Ρόμπερτ Όλτμαν, Υπόθεση Πάραλλαξ (The Parallax View, 1974) του Άλαν Τζέι Πακούλα και Σαμπού (Shampoo, 1975) όπου συμμετείχε στη συγγραφή του σεναρίου.
Το 1978 ο Μπίτι πρωταγωνίστησε, έγραψε το σενάριο, σκηνοθέτησε και έκανε την παραγωγή της ταινίας Ας Περιμένει ο Παράδεισος (Heaven Can Wait) η οποία έλαβε 9 υποψηφιότητες για όσκαρ κι ο Μπίτι βρέθηκε υποψήφιος σε τέσσερις κατηγορίες (κάτι που είχε να συμβεί από το 1941 όταν ο Όρσον Γουέλς βρέθηκε υποψήφιος για την παραγωγή, το σενάριο, τη σκηνοθεσία και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Πολίτης Κέιν (Citizen Kane, 1941)).
To 1979 είχε ερωτική σχέση με την Ντάιαν Κίτον την οποία προσέλαβε για το επόμενό του εγχείρημα την ταινία Οι Κόκκινοι (Reds, 1981) που πραγματευόταν τη ζωή του δημοσιογράφου Τζον Ριντ, ο οποίος έγραψε το μυθιστόρημα Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο.
Τα γυρίσματα ήταν δύσκολα και η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους 2 χρόνια αργότερα λαμβάνοντας ευνοϊκές κριτικές. Η ακαδημία του κινηματογράφου την αντάμειψε με δώδεκα υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, εκ των οποίων τέσσερις πήγαν πάλι στον Μπίτι. Από τις τέσσερις κατάφερε να κερδίσει μόνο Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Μετά τη νίκη του για την ταινία Οι Κόκκινοι έκανε εξαετές διάλειμμα και επέστρεψε στα κινηματογραφικά δρώμενα με την ταινία Ιστάρ (Ishtar, 1987) στην οποία συμπρωταγωνιστούσε με τον Ντάστιν Χόφμαν. Η ταινία ήταν μεγαλειώδης αποτυχία και ο Μπίτι πήρε άλλο ένα τριετές διάλειμμα για να επιστρέψει με την ταινία Ντικ Τρέισι (Dick Tracy, 1990) πλάι στη Μαντόνα με την οποία είχε ερωτική σχέση για σύντομο χρονικό διάστημα.
Το 1991 στα πλατό της ταινίας του Μπάρι Λέβινσον Μπάγκσι (Bugsy) γνωρίστηκε με την ηθοποιό Ανέτ Μπένινγκ την οποία παντρεύτηκε αμέσως μετά τα γυρίσματα.
Η ταινία του χάρισε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου ενώ ο γάμος του με τη Μπένινγκ, με την οποία είναι παντρεμένος μέχρι και σήμερα του χάρισε 4 παιδιά.
Ο γάμος του με τη Μπένινγκ έβαλε τέλος φήμη του ασυγκράτητου γυναικά που τον συνόδευε για χρόνια εφόσον στο παρελθόν είχε ερωτικές σχέσεις με πολλές σταρ του Χόλιγουντ. Το ζευγάρι συμπρωταγωνίστησε επίσης στην ταινία Ένας μεγάλος έρωτας (Love Affair, 1994) έχοντας στο πλευρό του την Κάθριν Χέπμπορν, αλλά η ταινία δεν είχε επιτυχία.