Ο Γιάννης Νιάρρος, σε πρόσφατη συνέντευξή του, καταρρίπτει την έννοια των «μεγάλων σκηνοθετών», τονίζοντας την ανάγκη για συνεργασία χωρίς ελιτισμό. Ο ηθοποιός δηλώνει χαρακτηριστικά: «Καταρχάς, δεν υπάρχουν μεγάλοι σκηνοθέτες. Και αυτοί με τους οποίους θα ήθελα να δουλέψω εγώ, δεν θα ήθελα να τους αντιλαμβάνομαι ως μεγάλους σκηνοθέτες. Γιατί αλλιώς αυτό θα με πήγαινε αμέσως στη θέση του μαθητή και πες μου δάσκαλε τι να κάνω. Υπάρχουν καλοί σκηνοθέτες σίγουρα. Αυτό το «μεγάλοι» είναι της παλιάς γενιάς και πάει μαζί με το «φάε σκατό, βούλωστο, κάνε ό,τι σου πει». Άρα είσαι κακός ηθοποιός.»

Συνεχίζει υπογραμμίζοντας ότι δεν θεωρεί πως οι σύγχρονοι καταξιωμένοι σκηνοθέτες, όπως ο Κουτλής, ο Καραντζάς και ο Οικονομίδης, αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως «μεγάλους σκηνοθέτες». Αντιθέτως, θεωρεί ότι η αντίληψη αυτή «βγάζει ελιτισμό» και τον αποτρέπει από το να παρακολουθήσει παραστάσεις σκηνοθετών που αυτοπροσδιορίζονται με αυτό τον τρόπο.

Παράλληλα, ο Γιάννης Νιάρρος σχολιάζει την εικόνα που έχει δημιουργηθεί για τον ίδιο ως «αντισυμβατικό» ή «teddy boy», δηλώνοντας: «Φαντάζεται ο κόσμος δηλαδή, έναν τύπο που θα πήγαινε με άντρες και γυναίκες, θα έκανε ναρκωτικά και τέτοια (γέλια). Δεν μπορώ να πω γιατί μπορεί να δημιουργείται μια τέτοια εικόνα για μένα, αλλά σίγουρα δεν είσαι ο πρώτος που μου το λέει. Μου το έχουν ξαναπεί αυτό. Ότι «Α, παντρεύτηκες; Γιατί παντρεύτηκες;».»

Ο ηθοποιός εξηγεί ότι δεν πιστεύει στον γάμο, αλλά τον έκανε λίγο για την τελετή, για να περάσουν όμορφα, και βρίσκει το σύμπλεγμα της κοινωνίας γύρω από αυτό πολύ ενδιαφέρον. Καταλήγει ότι το «αντισυμβατικό» πια είναι τόσο συμβατικό που του φαίνεται αστείο, και πως ο γάμος του πλέον του δίνει χαρά εκτός θεάτρου, παρόλο που κάποιοι τον συνδέουν με τη «μίζερια».