Η πρεμιέρα της  όπερας «Τζοκόντα» του Πονκιέλλι στην Εθνική Λυρική Σκηνή σε συμπαραγωγή με το Πασχαλινό Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ και τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, φαίνεται να είχε μια δόση έντασης.

Παρότι η πρεμιέρα κατέληξε με τα θερμά χειροκροτήματα του κοινού για τους συντελεστές της παράστασης, όταν ήρθε η σειρά του σκηνοθέτη Όλιβερ Μίερς να βγει στην σκηνή, ακούστηκαν γιουχαΐσματα και αποδοκιμασίες.

Θα ήταν παράλογο να αποδοκιμαστεί ο σκηνοθέτης ενώ οι υπόλοιποι συντελεστές εισπράξανε θερμό χειροκρότημα, επομένως η αποδοκιμασία δεν αφορούσε την οπτική του σκηνοθέτη επί του έργου.

Ο σκηνοθέτης και Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου είχε αποκτήσει δημοσιότητα πέραν των καλλιτεχνικών κύκλων για αρκετά λάθος λόγους.

Ο Όλιβερ Μίερς είναι αυτός που τον περασμένο Ιούλιο, προσπάθησε να αρπάξει την παλαιστινιακή σημαία από έναν χορευτή του μπαλέτου της Βασιλικής Όπερας, όταν εκείνος σε μια ένδειξη συμπαράστασης και διαμαρτυρίας για τον δοκιμαζόμενο λαό της Γάζας, αποφάσισε να την ανοίξει μετά το πέρας της παράστασης.

Σημειώνεται πως αυτή η κίνηση είναι αρκετά δημοφιλής σε θέατρα της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Το βίντεο με την προσπάθεια του Μίερς να πάρει τη σημαία έκανε το γύρο του διαδικτύου, ενώ χορευτής κατήγγειλε πως δέχτηκε απειλή πως «δεν θα ξαναδουλέψει ποτέ στην Όπερα».

Ο σκηνοθέτης προέβη σε μια πολύ συνήθη δικαιολογία που όμως δεν πείθει κανέναν: Ότι η σκηνή δεν είναι μέρος για πολιτική διαμαρτυρία.

Βέβαια η τέχνη είναι μια πολιτική πράξη. Η τέχνη διαχρονικά αποτύπωνε τις κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές και όσα το κυρίαρχο αφήγημα επέλεγε να απομονώσει. Επομένως δεν χωράει συζήτηση σχετικά με την διαμαρτυρία για την γενοκτονία της Παλαιστίνης σε χώρους τέχνης και πολιτισμού.

Πηγή: https://www.koutipandoras.gr/