Θα τολμούσες να εξομολογηθείς τις πιο προσωπικές σου αλήθειες σε αυτούς που αγαπάς; Μέχρι πού αντέχεις να δοκιμάσεις τα όρια της αποδοχής τους; Και αλήθεια, σε ποιο σημείο σπάει η κλωστή που κρατάει την ισορροπία ανάμεσα στην εικόνα που θέλεις να έχεις και τις πιο μύχιες πτυχές σου που συνθέτουν αυτό που πραγματικά είσαι;

Μεταφερόμαστε στο 2028. Τρεις επιστήμονες, παίρνουν μέρος σε μια κλειστή έρευνα, η οποία με τη συμβολή της φερεγγυότητας της Τεχνητής Νοημοσύνης, διερευνά τα πιο φλέγοντα ερωτήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα. Μέσα από τις απαντήσεις που καλούνται να δώσουν, σε μορφή ατομικών συνεντεύξεων, έρχονται αντιμέτωποι με συνεχείς εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα σε όσα πιστεύουν και σε όσα αντέχουν να δηλώσουν. Οι θεατές, σε ρόλο παντογνώστη αφηγητή μαθαίνουν τις αδήλωτες πτυχές της ζωής και της προσωπικότητάς τους και χωρίς να το επιδιώκουν, γίνονται οι εξομολογητές της πιο κρυφής αλήθειας τους. Μιας αλήθειας, που εάν της έδιναν χώρο, θα ήταν πραγματικά ελεύθεροι. Σε αυτή τη μικρή χρονική μετατόπιση, το μέλλον γίνεται ο καθρέπτης του παρόντος και αυτό που μοιάζει μακρινό, αποδεικνύεται τελικά, τόσο εγγύς και προβλέψιμο.

Η Ταμίλλα Κουλίεβα αναφέρει σχετικά με την παράσταση:

«Ο διεισδυτικός λόγος του Vyrypaev και η «τόλμη» του να βάζει τον άνθρωπο να διεκδικεί, ακόμη και εν αγνοία του, σχεδόν υποσυνείδητα, την ελευθερία του, παρακινεί τη βαθύτερη ανάγκη μου να εξερευνήσω θεατρικά τις αξίες που δίνουν καύσιμο στη μηχανή αυτού του κόσμου. Στο έργο «Απόρρητο (Νέα Τάξη Πραγμάτων)», η αλήθεια, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η σεξουαλική απελευθέρωση, η κλιματική αλλαγή, η αναγνώριση νέων κοινωνικών προτύπων, ο ρόλος της τεχνητής νοημοσύνης γίνονται τα αντικείμενα μιας συνεχόμενης σκηνικής διερεύνησης που ξεκινά από το πρώτο δευτερόλεπτο και δεν τελειώνει ποτέ. Παρά μόνο αναζητά τους τρόπους να αποδώσει με δικαιοσύνη σε κάθε πρωταγωνιστή το μερίδιο της ευθύνης του.»

Μία παράσταση που σπάει το Απόρρητο μπροστά στα μάτια των θεατών, αναζητώντας το δρόμο προς την ελευθερία του ανθρώπου.

“Ο άνθρωπος δεν γεννιέται πολίτης της χώρας του, εκπρόσωπος μιας εθνικής κουλτούρας, ούτε καν ομιλητής μιας συγκεκριμένης γλώσσας. Πάνω απ' όλα ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος.”