Αναζήτηση
Μερικές ταινίες τρόμου στοχεύουν στον διακριτικό φόβο του κοινού. Άλλες προσπαθούν να κάνουν το κοινό να στριφογυρνάει στο κάθισμά του. Ωστόσο, ο Πάρκερ Φιν είχε κατά νου έναν σαφώς πιο φιλόδοξο στόχο, όταν ξεκίνησε να γράφει και να σκηνοθετεί το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, «Χαμογέλα». «Ήθελα να φτιάξω μια ταινία που βιώνεται ως μια συνεχόμενη κρίση πανικού από την αρχή μέχρι το τέλος», αναφέρει.
Η ανατριχιαστική ιστορίας της κλινικής ψυχιάτρου που αρχίζει να βιώνει τρομακτικά, ανεξήγητα γεγονότα, ύστερα από μια στοιχειωτική συνάντηση με μια ασθενή είναι εμπνευσμένη από την μικρού μήκους ταινία του Φιν, «Laura Hasn’t Slept» (2020). Η εντεκάλεπτη ταινία του Φιν έκλεψε τις εντυπώσεις όταν έκανε την πρεμιέρα της στο κινηματογραφικό φεστιβάλ SXSW, όπου και κέρδισε το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής.
Παρ’ ότι εμπνέεται θεματικά από την ταινία του «Laura Hasn’t Slept», o Φιν οδηγεί την ιστορία σε μια νέα, φρικιαστική κατεύθυνση. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήθελε να εξερευνήσει πως είναι να νιώθεις το μυαλό σου να σού εναντιώνεται με τρομακτικούς τρόπους, να βουτήξει την ταινία με εκείνο το αίσθημα απόγνωσης που έχεις όταν ξυπνάς μετά από ένα κακό όνειρο και το οποίο συνεχίζει να σε στοιχειώνει, παρ’ ότι ξέρεις πως ό, τι είδες δεν ήταν πραγματικό.
Ως διαχρονικός θαυμαστής των ταινιών τρόμου, ο Φιν θεωρεί προαπαιτούμενο για την επιτυχία του είδους να έχει χαρακτήρες που αξίζει να νοιαστείς. «Οι τρομακτικότερες ταινίες είναι εκείνες που λειτουργούν πρωτίστως ως δραματικές ιστορίες, οπότε ο στόχος μου ήταν να δημιουργήσω μια εξαιρετική πρωταγωνίστρια – γιατί, αν επενδύσεις σε εκείνη, θα επενδύσεις και στα δεινά της», εξηγεί.
Χαμογέλα και ο κόσμος θα χαμογελάσει μαζί σου…
Εξηγώντας τους λόγους που επέλεξε το χαμόγελο ως έκφραση της απειλής στην ταινία, ο Φιν αναφέρει τα εξής: «Τα χαμόγελα ενεργοποιούν κάτι εντελώς πρωτόγονο μέσα μας. Μαθαίνουμε να χαμογελάμε ως μωρά πριν καν μιλήσουμε, οπότε η ιδέα μου ήταν να πάρω αυτή την εικόνα και να την μετατρέψω σε κάτι που μοιάζει επικίνδυνο και καταστροφικό. Ήθελα να δω αν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω μια τόσο ανακουφιστική έκφραση του προσώπου για να ανατριχιάσω το κοινό».
Δουλεύοντας συνεχώς με τους ηθοποιούς για την τελειοποίηση του χαμογέλου, ο Φιν διαπίστωσε σταδιακά πως το κλειδί της επιτυχίας βρισκόταν στα μάτια των ηθοποιών. «Υπάρχει μια απειλητική ποιότητα σε αυτά τα ανέκφραστα μάτια που μοιάζουν με το βλέμμα ενός κυνηγού», αναφέρει. Οι ηθοποιοί έκαναν πρόβα τα χαμόγελά τους μπροστά από καθρέφτες για ώρες σε σημείο που τρόμαζαν τους εαυτούς τους.
Οπτικοποιώντας την παράνοια
Εκτός από τρομακτικά πρωτότυπο, το «Χαμογέλα» αποτελεί και μια από τις πιο οπτικά ευρηματικές ταινίες είδους της πρόσφατης μνήμης, αποτέλεσμα της εμπνευσμένης συνεργασίας του Φιν με τον διευθυντή φωτογραφίας, Τσάρλι Σαρόφ.
Με βαθιά γνώση της κινηματογραφικής ιστορίας, ο Σαρόφ συζήτησε με τον Φιν για μια μεγάλη ποικιλία ταινιών ως έμπνευση στα πρώτα στάδια της ταινίας. «Ο Φιν ήθελε να κάνει αναφορές σε συγκεκριμένα πράγματα από τις δεκαετίες του ’70, ’80 και ’90, αλλά με μια σύγχρονη ματιά», λέει ο Σαρόφ. «Επομένως, κοιτάξαμε ταινίες είδους όπως “Το Μωρό της Ρόζμαρι” και “Ξύπνημα στον Εφιάλτη”. Ωστόσο, συζητήσαμε και για άλλες ταινίες. Συγκεκριμένα, το “Safe” του Τοντ Χέινς αναφέρθηκε συχνά. Τόσο ο Φιν, όσο και εγώ θαυμάζουμε την οπτική του ευαισθησία».
«Θέλαμε η κάμερα να κινείται σαν ένα πανταχού παρόν ον… να μοιάζει σαν να έχει δικό της χαρακτήρα. Σαν μια οντότητα που κινείται διαρκώς στο χώρο και παρατηρεί την Ρόουζ. Όσο προχωράει η ταινία, γίνεται όλο και πιο σημαντικό στην αφήγηση», εξηγεί ο Φιν. «Θέλαμε να πάρουμε όλους εκείνους τους χώρους που δεν είναι εκ φύσεως τρομακτικοί, αλλά να τους παρουσιάσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζουν όλο και περισσότερο αφιλόξενοι».
