Την αγέρωχη μελαγχολία, αυτό το περήφανο ποιητικό νεομπλούζ της μεγαλούπολης διακονούν οι Active Member υπερβαίνοντας τις μεθορίους που αποκλείουν. Αυτοί που δεν έχουν φωνή γράφουν τώρα ιστορία σε ένα χώρο που γίνεται χρόνος, σε ένα συμβάν που μας απογειώνει για να προσγειωθούμε ξανά με άλλο βλέμμα, πιο βραχνό, πιο σοφό, πιο ρυτιδιασμένο. Μαζί με την Όλια Λαζαρίδου και τα 18 Μποφώρ γίνονται οι ποιητές ενός χάους που χαρτογραφείται έτσι ώστε το Τώρα να μας θυμίζει το Τότε για να μπορέσουμε να ονειρευτούμε, άδολοι αλλά δυνατοί, ένα Κάποτε.