Το καλοκαίρι του 1943, έξι Έλληνες καταδρομείς, προερχόμενοι από τη Μέση Ανατολή, αποβιβάζονται σ’ ένα ελληνικό νησί με σκοπό να απαγάγουν έναν συνεργάτη των Γερμανών. Στην αποστολή μετέχει κι ένας ανθυπολοχαγός, ο Άρης, που κατάγεται από το νησί αλλά αγνοεί ότι ο σπιούνος που πρόκειται να συλλάβουν είναι ο ίδιος ο πατέρας του. Όταν το μαθαίνει, συντρίβεται ψυχικά και τραυματισμένος καταφεύγει στο ορφανοτροφείο όπου τον ανακαλύπτει η δασκάλα του νησιού. Στη συνέχεια προσπαθεί να τον φυγαδεύσει με τη συνδρομή μιας αντιστασιακής οργάνωσης. Ο γερμανός διοικητής επιβάλλει (ως συνήθως) αντίποινα: διατάζει να συλληφθούν πενήντα αθώοι πολίτες. Ο Άρης υποχρεώνεται να παραδοθεί και έτσι ξεπλένει τη ντροπή για λογαριασμό του πατέρα του.